Την επίσκεψή του στο Αουσβιτς, σε συνδυασμό με το αντισημιτικό παρελθόν του, το οποίο έχει πολλάκις αποκηρύξει, αλλά και τις κατηγορίες των πολιτικών του αντιπάλων περί υποκρισίας, σχολίασε ο Αδωνις Γεωργιάδης.
O υπουργός Ανάπτυξης και αντιπρόεδρος της ΝΔ επισκέφτηκε την Τρίτη το εμβληματικό του Ολοκαυτώματος των Εβραίων στρατόπεδο στην Πολωνία, ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας, σε μια πολιτικά συμβολική κίνηση.
Το Αουσβιτς απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό τέτοιες ημέρες πριν από 75 χρόνια και οι εκδηλώσεις μνήμης κορυφώνονται την προσεχή Δευτέρα –τότε το «παρών» θα δώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
«Εχω πολλές φορές δημοσίως απολογηθεί διότι στο παρελθόν και κυρίως λόγω της προσωπικής μου σχέσης με τον Κώστα Πλεύρη, επέτρεψα να θεωρήσουν πολλοί ότι ανεχόμουν, ή και συμμεριζόμουν, αντισημιτικές απόψεις. Ηταν απαράδεκτη η τότε συμπεριφορά μου και τώρα καταλαβαίνω ότι αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα παίρνεις ελαφρά» ανέφερε στη νεότερη δημόσια τοποθέτησή του μετά την επίσκεψη στο Αουσβιτς.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Γεωργιάδης κάνει μια αναφορά στο παρελθόν του και στον αντισημιτισμό. Για πρώτη φορά είχε ζητήσει δημοσίως συγγνώμη από την Ισραηλιτική Κοινότητα πριν από τρία χρόνια – ήταν Ιανουάριος του 2017.
Τον Μάιο του 2019 επανήλθε με νεότερη απολογία. Ωστόσο είναι η πρώτη φορά που ο κ. Γεωργιάδης συνδυάζει το θέμα με τις επιθέσεις που δέχεται από πολιτικούς αντιπάλους, ιδίως από τον ΣΥΡΙΖΑ. «Πολλοί με κατηγορούν ότι υποκρίνομαι.
Το βασικό τους επιχείρημα είναι ότι αυτά τα λέω για να γίνω υπουργός, και οφείλω, όχι στους πολιτικούς μου αντιπάλους από την Αριστερά, αυτοί δεν θα πειστούν ό,τι και να πω, διότι έχουν συμφέρον εναντίον μου, αλλά στους άλλους που το λένε καλόπιστα, να απαντήσω. Η σύνδεση του πολιτικού συμφέροντος με την ανοικτή και απολύτως δημόσια θέση μου κατά του αντισημιτισμού είναι ελαφρά αντισημιτική και πολύ άδικη» ανέφερε μεταξύ άλλων ο υπουργός Ανάπτυξης.
Πιο αναλυτικά, στη νέα, μακροσκελή του ανάρτηση στο Facebook, ο κ. Γεωργιάδης ανέφερε: Επ’ ευκαιρία της επίσκεψης μου στο #Άουσβιτς! Σίγουρα είδατε τη χθεσινή μου επίσκεψη στον τόπο Μαρτυρίου εκατομμυρίων Εβραίων στο Άουσβιτς. Φέτος, συμπληρώνονται 75 χρόνια από την απελευθέρωση του Στρατοπέδου από τον Κόκκινο Στρατό και έχουν ξεκινήσει πολλές εκδηλώσεις Μνήμης, με αποκορύφωμα την παρουσία των Ηγετών την προσεχή Δευτέρα, στην οποία θα παρευρίσκεται και ο Πρωθυπουργός. Ως συνήθως συμβαίνει με μένα, η παρουσία μου εκεί προκάλεσε πολλές αντιδράσεις, θετικές και αρνητικές, λόγω όμως της σοβαρότητας του θέματος, της καταπολέμησης δηλ. του Αντισημιτισμού, θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις μαζί σας. Πρώτον, συμβουλεύω τον καθένα και την καθεμία σας που θα του δοθεί η ευκαιρία να πάει, να το κάνει.
Εγώ ήδη είπα σήμερα στους γιους μου και κυρίως στον μεγαλύτερο, ότι με την πρώτη ευκαιρία θα πάμε εκεί να δούνε με τα μάτια τους το τι έγινε. Είναι σίγουρα αδύνατον για τον κοινό νου να συλλάβει το μέγεθος του Εγκλήματος του Ολοκαυτώματος, όχι μόνον για τα βασανιστήρια και τα εκατομμύρια των νεκρών, απλώς και μόνον διότι έτυχε να γεννηθούν Εβραίοι, αλλά για τη μεθοδικότητα του. Εκτελέσεις σε βιομηχανική παραγωγή! Θηριωδίες στην Ιστορία έχουν γίνει πολλές δυστυχώς, αλλά τέτοιου μεγέθους μεθοδικότητα ποτέ. Το Ολοκαύτωμα γίνεται έτσι πράγματι ένα Μοναδικό στην Ιστορία γεγονός και σίγουρα η μελανότερη σελίδα στην Ιστορία της Ευρώπης. Εχω πολλές φορές δημοσίως απολογηθεί διότι στο παρελθόν και κυρίως λόγω της προσωπικής μου σχέσης με τον Κώστα Πλεύρη, επέτρεψα να θεωρήσουν πολλοί ότι ανεχόμουν, ή και συμμεριζόμουν αντισημιτικές απόψεις.
Ηταν απαράδεκτη η τότε συμπεριφορά μου και τώρα καταλαβαίνω ότι αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα παίρνεις ελαφρά. Ο κυριότερος λόγος δεν είναι η ασέβεια στη μνήμη τόσων αθώων ανθρώπων που υπέφεραν και στις οικογένειές τους, αλλά το ότι και σήμερα, την ώρα που μιλάμε, ο αντισημιτισμός είναι παρών. Πρέπει να τον καταπολεμήσουμε τώρα στην αρχή του και να μην επιτρέψουμε να θεριέψει. Δυστυχώς, η ιστορία διδάσκει ότι κάτι που έγινε μία φορά δύναται να επαναληφθεί, άρα για να αποκλείσουμε αυτήν την πιθανότητα πρέπει να δράσουμε τώρα. Πολλοί με κατηγορούν ότι υποκρίνομαι.
Το βασικό τους επιχείρημα είναι ότι αυτά τα λέω για να γίνω υπουργός, και οφείλω, όχι στους πολιτικούς μου αντιπάλους από την Αριστερά, αυτοί δεν θα πειστούν ό,τι και να πω, διότι έχουν συμφέρον εναντίον μου, αλλά στους άλλους που το λένε καλόπιστα, να απαντήσω. Η σύνδεση του πολιτικού συμφέροντος με την ανοικτή και απολύτως δημόσια θέση μου κατά του αντισημιτισμού είναι ελαφρά αντισημιτική και πολύ άδικη.
Αντισημιτική, διότι αναπαράγει ένα κλασικό αντισημιτικό στερεότυπο, ότι δηλαδή οι Εβραίοι, κατά κάποιον τρόπο ελέγχουν τα πάντα και άρα για να προχωρήσεις πρέπει να έχεις την εύνοιά τους. Αρα εγώ για να αποκτήσω αυτή την εύνοια λέω όσα λέω. Οι Εβραίοι είναι ένας σεβαστός λαός με τεράστια ιστορία και πρόοδο, με επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα και ένα ισχυρό πλέον κράτος, αλλά όχι δεν ελέγχουν τα πάντα. Αγωνίζονται και αυτοί, όπως όλοι οι λαοί, για την πρόοδο και την προκοπή τους, αλλά καμία συνωμοσία δεν υπάρχει πίσω από αυτό. Το δεύτερο βασικό επιχείρημα, είπα είναι άδικο διότι η ίδια η ιστορία μου δείχνει ότι είναι ψευδές.
Η δημόσια δήλωση μου για τα λάθη του παρελθόντος μου ως προς αυτό το ζήτημα έγινε το 2017. Προσέξτε τώρα το παράλογο, «το έκανες για να γίνεις υπουργός»…. Μα το 2017 είχα γίνει ήδη δύο φορές υπουργός σε δύο διαφορετικές κυβερνήσεις και τότε ήμουν ήδη αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Δεν θα ήταν λογικό να πιστεύω ότι χωρίς να κάνω απολύτως τίποτε τέτοιο, εάν κέρδιζε η Νέα Δημοκρατία ότι θα γινόμουν πάλι υπουργός ως αντιπρόεδρός της; Τη δημόσια δήλωση την έκανα και θα την κάνω όσες φορές χρειαστεί, για δύο λόγους.
Πρώτον, διότι ντρέπομαι για όλα αυτά. Στον αντισημιτισμό δεν πρέπει να αφήνεις κανένα περιθώριο και εγώ, αν και μέσα μου ποτέ δεν υπήρξα, άφησα πολλά περιθώρια. Και δεύτερον, διότι θέλω να χρησιμοποιήσω το δικό μου παράδειγμα για να γίνει εργαλείο καταπολέμησής του. Και μην έχετε αυταπάτες, ο αντισημιτισμός υπάρχει δυστυχώς ακόμη και μεγαλώνει. Και στην Ελλάδα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον ξεριζώσουμε.
Είναι μια ασθένεια που αν δεν την προσέξεις, μπορεί να εξελιχθεί πολύ άσχημα. Χρωστώ και μια απάντηση σε μία κυρία που έγραψε εδώ στα σχόλια «πώς η Βουλή επέτρεψε σε μένα να ηγηθώ κ.λπ.». Δεν με έστειλε η Βουλή. Ελαβα προσωπική πρόσκληση από τους διοργανωτές, την European Jewish Association και ανταποκρίθηκα και μάλιστα με προσωπικά μου έξοδα. Εκεί συνάντησα κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία και ως υπουργός εν ενεργεία έγινα επικεφαλής της. Εάν χρειαστεί, και αναλόγως των σχολίων, θα επανέλθω. Θεωρώ τον αντισημιτισμό σοβαρό θέμα για να κρυβόμαστε.
Πηγή: Protagon.gr
