Γράφει ο Στέλιος Φενέκος,
Υποναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού ε.α.(1975-2010), πολιτικός,
ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος σήμερα του πολιτικού κόμματος “Κοινωνία Αξιών”
Διαβάζουμε την έκθεση του ΔΝΤ για την αξιολόγηση της Ελληνικής οικονομίας και αναρωτιόμαστε εύλογα:
1. Έπρεπε να περάσουν 5 σχεδόν χρόνια καταστροφής για να εντοπίσουν το πρόβλημα της φοροδιαφυγής και την ανάγκη ενίσχυσης των φορολογικών υπηρεσιών;
2. Έπρεπε να περάσουν 5 χρόνια ύφεσης για να συνειδητοποιήσει το ΔΝΤ ότι οι φορολογικοί συντελεστές είναι τεράστιοι και καθηλώνουν την επιχειρηματικότητα;
3. Έπρεπε να περάσουν 5 χρόνια καταχρηστικών μέτρων για να συνειδητοποιήσουν ότι οι έμμεσοι φόροι είναι εξωφρενικά υψηλοί;
4. Έπρεπε να περάσουν 5 χρόνια διάλυσης της αγοράς για να αντιληφθούν την ανάγκη ανάπτυξης;
Παρά το γεγονός ότι για 5 χρόνια αφαίμαξαν τους εργαζόμενους, εν τούτοις εξακολουθούν σήμερα να ζητάνε κι άλλα, ως τη μόνη σίγουρη πηγή εσόδων, αφού έχουν απαξιώσει κάθε παραγωγική δυνατότητα και έχουν αχρηστεύσει όλες τις άλλες πηγές εσόδων.
Τι σόϊ προσαρμογή της οικονομίας ήταν αυτή όταν όλα ξεκίνησαν ανάποδα, καθήλωσαν πρώτα την δυναμική της οικονομίας, στέγνωσαν την αγορά και τα νοικοκυριά από ρευστό, απαξίωσαν και ξεπούλησαν την Ελληνική Δημόσια περιουσία, διέλυσαν αντί να ενισχύσουν τις υπηρεσίες που έχουν σχέση με τους ελέγχους της οικονομίας και την είσπραξη των φόρων και των εσόδων και οδήγησαν ένα ολόκληρο λαό στην φτώχεια και την απαξίωση.
Και τώρα μετά από 5 χρόνια καταστροφής, έχοντας δικαιολογηθεί για λάθος υπολογισμούς καλύπτοντας έτσι τα τραγικά του λάθη, το ΔΝΤ έρχεται να πει αυτά που λέγαμε από την αρχή.
Βρήκαν βέβαια μια χώρα με ανίκανες κυβερνήσεις που δεν έκαναν τίποτε από όσα όφειλαν, απλά παθητικά αδρανείς, οι οποίες ανέχθηκαν τους πειραματισμούς.
Πεφυσιωμένοι ασκοί, υπερφίαλοι εγωπαθείς, μία ομάδα ‘‘διεθνών πολιτών’’ που αδιαφορούν για τους πολίτες και τις χώρες, δεν έχουν πατρίδα και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κρατήσουν τις θέσεις τους, υποχείρια των ισχυρών διεθνών συμφερόντων που ξεπερνούν πλέον τις ίδιες τις χώρες.
Όσο πιο γρήγορα απαλλαγούμε από αυτούς τόσο το καλύτερο.
