ICT Sales Manager ΟΤΕ, επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Δήμο Αμαρουσίου
Στην Ελλάδα των μνημονίων, των οριζόντιων περικοπών και της ύφεσης , όλοι συμφωνούν πως η λύση για την έξοδο από την κρίση βρίσκεται στην περιβόητη ανάπτυξη. Η οποία, εδώ και τρία χρόνια, μένει στα χαρτιά και στα λόγια.
Για ποια ανάπτυξη μιλάμε όμως όταν ακόμα και οι κοινοτικοί πόροι που έχουν διατεθεί μέσω του ΕΣΠΑ ούτε απορροφούνται ούτε αξιοποιούνται στον βαθμό που επιβάλουν οι συνθήκες. Δεσμευμένοι πόροι παραμένουν αδιάθετοι και λιμνάζουν τη στιγμή που η πραγματική οικονομία έχει «αφυδατωθεί» και «διψάει» για ζεστό χρήμα.
Πρακτικά λοιπόν έχουμε δύο επιλογές: Ή, να παριστάνουμε όλοι το ανέκδοτο που λέει «ευτυχώς δεν πάθαμε και τίποτα» και άρα συνεχίζουμε να πηγαίνουμε με τον αραμπά…. Ή, συνειδητοποιούμε πραγματικά τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί για τη χώρα και έτσι να συνεισφέρουμε στο να βρεθούν οι καλύτερες δυνατές λύσεις μέσα στη δυσκολότερη περίοδο.
Η επαγγελματική μου ενασχόληση με αναπτυξιακά προγράμματα (κυρίως στο χώρο της τεχνολογίας) καθώς και η εμπειρία μου στο τιμόνι των Ψηφιακών Ενισχύσεων Α.Ε (φορέας που συγχωνεύτηκε με ΚτΠ Α.Ε) συντείνουν στα εξής συμπεράσματα για την έως τώρα κατάσταση :
• Δεν υπάρχει σφαιρικός προγραμματισμός που να βασίζεται στην αναπτυξιακή στρατηγική (αν υπάρχει) της χώρας.
• Η πολιτική ηγεσία δεν δέχεται την αρχή της συνέχειας στον δημόσιο τομέα και ο κάθε υπουργός/γενικός γραμματέας κ.λ.π έχει την δική του ατζέντα και τα δικά του έργα-προτεραιότητες.
• Το ίδιο το κράτος φρόντισε να βγάλει μόνο του τα μάτια φτιάχνοντας ένα χαοτικό και δαιδαλώδες σύστημα διαχείρισης που ξεπερνάει κάθε όρο γραφειοκρατίας (κυρίως σε επίπεδο διαδικασιών ένταξης και ελέγχου)
• Οι δημόσιοι φορείς , στην πλειοψηφία τους, εμφανίζουν αδυναμία ωρίμανσης έργων λόγω έλλειψης τεχνογνωσίας και καταρτισμένου προσωπικού.
• Το σύστημα ανάθεσης και εκτέλεσης των δημοσίων έργων παραμένει προβληματικό και χρονοβόρο, με αποτέλεσμα να μην προχωράνε κυρίως τα μεγάλα έργα υποδομών.
• Τα προγράμματα που απευθύνονται στην ενίσχυση των ιδιωτικών επιχειρήσεων έχουν κυριολεκτικά παγώσει καθώς υπάρχει έλλειψη ρευστότητας των επιχειρήσεων (έχει κοπεί η τραπεζική χρηματοδότηση) βασική, προϋπόθεση για να πάρουν εμπρός ακόμα και μικρές επενδύσεις.
Παρότι η Ελλάδα διαχειρίζεται κοινοτικά προγράμματα πάνω από 20 χρόνια δεν δομήθηκε ουδέποτε μία «μηχανή» παραγωγής έργων, με συνεκτικότητα, προγραμματισμό και συνολικό έλεγχο, ώστε να διαχέεται άμεσα και αποδοτικά το κοινοτικό χρήμα αναπτύσσοντας την οικονομία και στηρίζοντας την εργασία. Έτσι, ακόμη και αν πέσουν λεφτά από τον… ουρανό, εμείς θα κρατάμε ομπρέλα!.
Επειδή όμως η νέα προγραμματική περίοδος (2014-2020) είναι πλέον προ των πυλών, θα πρέπει να αντιληφθούμε πως αν δεν ανατραπούν παθογένειες και στρεβλώσεις θα μετράμε πάλι χαμένες ευκαιρίες.
Δεν χρειάζεται να ανακαλύψει κανείς τον τροχό. Το τρίπτυχο των αλλαγών είναι εκ των πραγμάτων προσδιορισμένο: απλοποίηση, αποκέντρωση, επιτάχυνση.
Η απλοποίηση αφορά ενέργειες όπως η άρση διαδικαστικών σταδίων για την ένταξη και τον έλεγχο έργων του ΕΣΠΑ, η βελτίωση του συστήματος των εκχωρήσεων πόρων, η απλοποίηση της νομοθεσίας δημοσίων συμβάσεων και η μείωση των πολλαπλών υπογραφών.
Η αποκέντρωση σχετίζεται με την κατάργηση δεκάδων φορέων διαχείρισης και την ουσιαστική ενίσχυση των περιφερειών ώστε να μπορέσουν να αξιοποιήσουν τους πόρους μέσα από την εφαρμογή ολοκληρωμένων περιφερειακών σχεδίων ανάπτυξης.
Η επιτάχυνση σχετίζεται με την κατάργηση της «βιομηχανίας» των νεκρών εκχωρήσεων που ανακυκλώνουν πόρους και προγράμματα χωρίς να υλοποιούν έργα, την ενεργοποίηση της ΜΟΔ για τη στήριξη δικαιούχων στην ωρίμανση των έργων τους και κυρίως την «υποχρέωση» (μέσω της ανακεφαλαιοποίησης) χορήγησης δανείων στις επιχειρήσεις που θέλουν να επενδύσουν μέσω ΕΣΠΑ.
Η εμπειρία, μας έχει διδάξει όλους ένα πράγμα: Αν δεν κοιτάς εκεί που θέλεις να πας, τελικά θα πας εκεί που κοιτάς. Αν κοιτάς τα παπούτσια σου, δεν θα πας πουθενά! Τα παπούτσια τους κοιτάνε μόνο όσοι έχουν σκυμμένο κεφάλι.
