Ακόμη και μετά από πολλά χρόνια στην πόλη, ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεχίζει να προτιμά τη γαλήνη της εξοχής παρά τη σύγχυση των πόλεων, σύμφωνα με μια νέα έρευνα Βρετανών ψυχολόγων.
Σύμφωνα με την Independent, oι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ίαν Φράμπτον του πανεπιστημίου Έξετερ, χρησιμοποίησαν την τεχνική της μαγνητικής απεικόνισης του εγκεφάλου για να καταγράψουν τη νευρωνική δραστηριότητα μιας ομάδας εθελοντών που έβλεπαν είτε ειδυλλιακά τοπία στη φύση, είτε εικόνες από τη ζωή σε μια μεγαλούπολη.
Η έρευνα έδειξε ότι η περιοχή του ανθρώπινου εγκέφαλου που σχετίζεται με τη γαλήνια και την ηρεμία, ενεργοποιείται αυθόρμητα πολύ γρήγορα στη θέα της εξοχής και ενός αγροτικού τοπίου. Αντίθετα, στη θέα ενός αστικού περιβάλλοντος, δραστηριοποιείται -και μάλιστα με σημαντική καθυστέρηση- η εγκεφαλική περιοχή που εμπλέκεται στην επεξεργασία των πολύπλοκων οπτικών ερεθισμάτων, καθώς ο άνθρωπος προσπαθεί να ξεδιαλύνει τις ακριβώς βλέπει στο οπτικό πεδίο του.
«Όταν ο εγκέφαλος κοιτάζει αστικά περιβάλλοντα, αναγκάζεται να κάνει πολλή δουλειά γιατί δεν ξέρει τι είναι αυτό που βλέπει. Ο εγκέφαλος δεν έχει άμεση και φυσική αντίδραση κι έτσι πρέπει να κάνει πυρετώδεις επεξεργασίες και να αναρωτιέται τι είναι αυτό ακριβώς που βλέπει», είπε ο Φράμπτον.
Ακόμα κι αν κάποιος έχει ζήσει στην πόλη όλη τη ζωή του, φαίνεται πως ο εγκέφαλός του συνεχίζει να μην ξέρει απόλυτα τι να κάνει με αυτές τις πληροφορίες, με αποτέλεσμα να καταφεύγει στην οπτική επεξεργασία
Ο Βρετανός ψυχολόγος επεσήμανε πως οι εικόνες της υπαίθρου παράγουν μια «πολύ πιο ήπια» αντίδραση σε ένα τελείως διαφορετικό τμήμα του εγκεφάλου. «Δημιουργείται μια πολύ μικρότερη αντίδραση στο στεφανιαίο σύστημα, μια πολύ αρχαιότερη εξελικτικά περιοχή του εγκεφάλου, την οποία οι άνθρωποι μοιράζονται με τις μαϊμούδες και τους πιθήκους».
Αυτή η διαφορά αντίδρασης του εγκεφάλου δεν φαίνεται να είναι αισθητικής φύσης, αφού, όπως έδειξαν τα πειράματα, λαμβάνει χώρα ακόμα κι όταν οι άνθρωποι βλέπουν είτε πολύ ωραία αστικά περιβάλλοντα, είτε πολύ βαρετές εξοχές.
