Όποιοι συνασπίζονται με το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα (CDU/CSU) χάνουν! Το έπαθε το 2009 το σοσιαλδημοκρατικό SPD που έχασε τότε πάνω από 9% και έκτοτε δεν μπόρεσε να συνέλθει, όπως φάνηκε και από τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών της Κυριακής. Το έπαθε και ο ωραιοπαθής Φίλιπ Ρέσλερ, των Φιλελεύθερων του FDP που δεν μπήκαν στη Βουλή. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο σχηματισμός κυβέρνησης «Μεγάλου Συνασπισμού» θα είναι δύσκολος, σε ότι αφορά τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει το SPD. Βέβαια, τον «Μεγάλο Συνασπισμό» επιθυμεί διακαώς το βιομηχανικό και τραπεζικό κατεστημένο, που θεωρεί ότι αυτήν την 4ετία ο ρόλος της Γερμανίας στην Ευρώπη, αλλά και διεθνώς, θα είναι καθοριστικός.
Οι Σοσιαλδημοκράτες είναι διχασμένοι. Ο Πέερ Στάινμπρουκ είναι συντηρητικός και μάλλον δεν θέλει να γυρίσει στο υπουργείο Οικονομικών, ενώ ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ θέλει να πουλήσει ακριβά την ψήφο εμπιστοσύνης στο CDU. Έτσι, το πιθανότερο είναι να βρεθεί στη θέση του Σόιμπλε ο γνωστός μας Άσμουνσεν που είναι σοσιαλδημοκράτης και κεϋνσιανός, γεγονός που σημαίνει ότι θα επιδιώξει αυξήσεις στους γερμανικούς μισθούς για να αυξηθεί η κατανάλωση και να ευνοηθούν οι εξαγωγές του ευρωπαϊκού νότου προς τη Γερμανία.
Η κα Μέρκελ εμφανίζεται ισχυρή και δεν αποκλείεται να προτιμήσει τους Πράσινους (Grüne) που ήρθαν τέταρτοι με 8,4%, αν την ζορίσουν πολύ οι σοσιαλδημοκράτες. Βέβαια, κι αυτό το σενάριο είναι δύσκολο γιατί η συνεργασία αυτή δοκιμάστηκε σε ορισμένα κρατίδια και οι Πράσινοι έχασαν από αυτή. Που σημαίνει ότι αν την παραζορίσουν την Μέρκελ υπάρχει κι άλλη λύση, δεδομένου ότι το CDU βρέθηκε σε απόσταση αναπνοής από την αυτοδυναμία, που κανείς δεν θέλει να σκεφθεί προς το παρόν.
Το θέμα είναι ότι οι λεπτές γερμανικές ισορροπίες δεν θα ευνοήσουν την ελληνική υπόθεση. Αντίθετα θα την δυσκολέψουν τουλάχιστον μέχρι το τέλος του έτους. Το ελληνικό πρόβλημα, ως γνωστόν, κυριάρχησε στην προεκλογική διαμάχη και θα συνεχίσει να είναι καυτό, γεγονός που σημαίνει ότι οιαδήποτε έκκληση από την Αθήνα, απλώς θα εκνευρίζει το Βερολίνο.
Ο Στάινμπρουκ πάντως είχε δηλώσει προεκλογικά: «Η δήλωση ότι θα χρειαστεί τρίτο πακέτο αποτελεί ομολογία ότι η στρατηγική για την κρίση, που στηρίχθηκε ιδιαίτερα από Γερμανία, απέτυχε. Αυτό που λείπει είναι ένα πρόγραμμα ανοικοδόμησης, κίνητρα για ανάπτυξη και η αντιμετώπιση της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων» … «Δεν πρέπει μόνο να κραδαίνουμε το ρόπαλο της εξυγίανσης. Πρέπει να βοηθήσουμε την Ελλάδα ώστε να αποκτήσουν και πάλι δύναμη τα φτερά της. Όχι μόνο προγράμματα εξυγίανσης. Και η Γερμανία βοηθήθηκε —θυμίζω το Σχέδιο Μάρσαλ— και οι εταίροι μας βοήθησαν και χάρηκαν για την γερμανική επανένωση, άρα, από ευρωπαϊκή πολιτική υπευθυνότητα, πρέπει να βοηθήσουμε αυτές τις χώρες».
