Γράφει ο Bonaventura Durruti
Από το 2010 και μετά η έννοια της πατρίδας και του πατριωτισμού έχει καταστεί αναπόσπαστο τμήμα της κυρίαρχης ιδεολογίας στην Ελλάδα. Ο σαρωτικός μετασχηματισμός που βρίσκεται σε εξέλιξη και αφορά στην καταλήστευση της ιδιωτικής περιουσίας της μεγάλης και σιωπηλής πλειοψηφίας των πολιτών, έχει ως ιδεολογικό άλλοθι τη σωτηρία της πατρίδας και του έθνους. Όμως στην πραγματικότητα καμία πατρίδα και κανένα έθνος δεν σώζονται, όταν κόποι μιας ζωής δεν μπορούν να δημιουργήσουν την παραμικρή ασφάλεια κι εξανεμίζονται ληστευόμενοι από παγκόσμιους χρηματοπιστωτικούς επιδρομείς, με τη συναίνεση της ελίτ του αποκαλούμενου «ελληνισμού» σε όλο τον κόσμο.
Διότι αν η ελληνικότητα ήταν υπαρκτή στην ταυτότητα αυτών των ελίτ (εφοπλισμός, ομογένεια, εγχώριοι όμιλοι κλπ) θα το είχαν αποδείξει υπερασπιζόμενοι αν μη τι άλλο, τη μικρή αδερφή Κύπρο.
Η Κύπρος κατέρρευσε για δέκα δισεκατομμύρια ευρώ. Αν τα είχε η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπορούσε να πει ένα νέο «ΟΧΙ» στα σχέδια του ευρωπαϊκού ιερατείου. Και δεν βρέθηκαν οι 300 Έλληνες και Κύπριοι πλούσιοι ανά τον κόσμο για να πουν «τα βάζουμε εμείς». 300 εκατομμύρια ευρώ στον καθένα θα αναλογούσαν. Δεν τα έχουν ή δεν τα αξίζει η …. Πατρίδα; Ρεφενέ λοιπόν να έκαναν θα τα μάζευαν μέσα σε δυο βδομάδες. Έτσι κι αλλιώς οι περιουσίες τους φτάνουν μέχρι και τα τρισέγγονά τους.
Αλλά η ελίτ του «ελληνισμού» νίπτει τα χείρας της γιατί δεν την νοιάζει. Δεν υπάρχουν πλούσιοι Έλληνες. Αυτός είναι ένας μεγάλος μύθος. Αυτοί που υπάρχουν είναι σάρκα εκ της σαρκός των «επιδρομέων» και στηρίζουν κάθε λούμπεν στοιχείο στο οποίο έχει ανατεθεί η αποστολή της καλλιέργειας του εθνικισμού και της πατριδοκαπηλείας, ώστε τα κορόιδα να συνεχίσουν να σηκώνουν αγόγγυστα τα βάρη. Κι όταν πια δεν θα έχουν τι άλλο να δώσουν, θα τους καλέσουν να δώσουν τη ζωή τους. Όπως το έκαναν και στο παρελθόν.
