Γράφει η Αγγελική Μπίτη
Καθημερινά βλέπουμε στις ειδήσεις και στα νέα για τροχαία που συμβαίνουν στην περιοχή, στην πόλη, στην χώρα μας. Η είδηση αύτη είναι τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά ταυτόχρονα, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι συγκεκριμένες ειδήσεις δεν μας απασχολούν παρά λίγα λεπτά, αν βέβαια δεν υπάρχει κάποιος επώνυμος ή κάποια δακρύβρεχτη τηλεοπτική ιστορία, η οποία μπορεί να απασχολήσει λίγο περισσότερο. Έρχομαι, λοιπόν, με περίσσιο θράσος να σας δηλώσω ότι τα τροχαία ατυχήματα αφορούν όλους μας ! Ναι εσένα που οδηγάς, εσένα που δεν οδηγάς, εσένα που είσαι πεζός, εσένα που διαβάζεις, όλους.
Έρχομαι, λοιπόν, να σου θυμίσω ότι η ανθρώπινη ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό και οφείλουμε να την προστατεύουμε. Τα στατιστικά αναδεικνύουν το ακήρυκτο πόλεμο της ασφάλτου καθώς έχουμε 45 χιλιάδες θανάτους το χρόνο στην ευρωπαϊκή Ένωση και 1,6 εκατομμύρια τραυματισμένους και τα ποσοστά στην Ελλάδα είναι τα υψηλότερα αναλογικά με τον πληθυσμό και τα κινούμενα οχήματα περίπου 15 χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν σε τροχαία στην χώρα μας κάθε χρόνο.
Η κοινωνία μας στέκει αμήχανη μπροστά στα καθημερινά τροχαία στους δρόμους και ανήμπορη να προλάβει ή να αναχαιτίσει το φαινόμενο. Ποια μπορεί να είναι τα αίτια;
Σε κάθε περίπτωση υπάρχει ένας συνδυασμός γεγονότων που προκαλεί το δύστυχες περιστατικό.
Να αναφέρω χαρακτηριστικά κάποια: παραλείψεις προσώπων/αρχών να προλάβουν το ατύχημα, ελαττωματικές κατασκευές δρόμων, βλάβες ή φθορές οδοστρώματος, ανεπαρκής σήμανση, ελλειμματική οδική επίβλεψη, απουσία εκπαίδευσης οδικής συμπεριφοράς, υπερβολική ταχύτητα, παραβίαση προτεραιότητας, αντικανονικό προσπέρασμα, μη χρήση ζώνης και κράνους και ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει…
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρει ο άνθρωπος και ότι ευθύνεται για μη κανονική οδική συμπεριφορά, και κατανάλωση αλκοόλ, επιπολαιότητα, ανευθυνότητα και ανεπαρκής ικανότητα οδήγησης.
Η συγκεκριμένη άποψη έχει λογικές βάσεις και να υποστηρίζεται και από την εθνική στατιστική υπηρεσία που αναφέρει ότι οι υπαιτιότητα του ανθρώπινου στοιχείου στη χώρα μας φτάνει στο 97% (80% στον οδηγό, 10%στον πεζό, 0,5 στον επιβάτη, 2%στο όχημα, 1% στο δρόμο ).
Το γεγονός αυτό δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο, ένα ον εξελισσόμενο, να αλλάξει τα συγκεκριμένα στατιστικά. Η αλλαγή έγκειται στην ευθύνη που αναλαμβάνει ο καθένας στο δρόμο και για τον εαυτό του και για τους άλλους. Ο οδηγός πρέπει να είναι υπεύθυνος για την κανονική οδήγηση, την καλή συντήρηση του οχήματος του και την σωστή του πορεία σε δρόμο μειωμένης ασφαλείας.
Η οδική ασφάλεια είναι ευθύνη όλων μας και πρώτα από όλα της πολιτείας. Θα πρέπει να απαιτούμε οι ίδιοι να αναλάβει τις υποχρεώσεις της και να προστατεύει τους πολίτες από τον άδικο χαμό στους δρόμους. Η πολιτεία θα πρέπει να προλαμβάνει τα ατυχήματα και να υιοθετεί κατάλληλο μακροπρόθεσμο και βραχυπρόθεσμο σχεδιασμό. Θα πρέπει να υπάρχει μέριμνα για την βελτίωση και εκπαίδευση της οδικής και κυκλοφοριακής αγωγής μέσα στην οικογένεια, στο σχολείο και την κοινωνία γενικότερα.
Η εκπαίδευση των οδηγών σε μια κατά τα λεγόμενα ανεπτυγμένη χώρα θα πρέπει να γίνεται με τον ανάλογη αυστηρότητα και συστηματικότητα, δεν μπορεί να δίνονται διπλώματα επί πληρωμή , το δίπλωμα οδήγησης είναι εκτός από ένα ευχάριστο και απαιτούμενο προσόν ένα όπλο στα χέρια “ασυνείδητων”.
Οι αυστηρή πρόληψη περιλαμβάνει συχνούς ελέγχους της τροχαίας και των υπολοίπων υπευθύνων αρχών και στην συμπεριφορά των οδηγών αλλά και των δρόμων.
Εκτός των όλων κρατικών παρεμβάσεων, το πιο ουσιαστικό ζήτημα είναι ο καθένας να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ευθύνης που έχει και να αναλογιστεί τον μέγεθος τη συμφοράς που μπορεί να προκληθεί με ένα ποτηράκι παραπάνω ή με την οδήγηση χωρίς ζώνη, ή με την καθημερινή βιασύνη να φτάσει στην δουλειά του και οποίον πάρει ο χάρος στη κυριολεξία. Δεν χρειάζεται να σου συμβεί για να γίνεις υπεύθυνος μπορείς και χωρίς, διάλεξε τη ζωή τη δική σου και των άλλων.
