Στον Ολυμπιακό υπήρξαν δεύτερες σκέψεις για το ζήτημα της αγοράς αμυντικού λόγω του τραυματισμού του Σιόβα. Κάποιοι, δηλαδή, υποστήριζαν την άποψη ότι μπορεί τα χρήματα να είναι «πεταμένα» για μια μεταγραφή που ουσιαστικά θα είναι χρήσιμη μόνο για τα δύο ματς με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Μίτσελ, όμως, ήταν κάθετος. Και με βασικό επιχείρημα ότι πιστεύει απολύτως στην διεκδίκηση της πρόκρισης απέναντι στην αγγλική υπερδύναμη που βρίσκεται σε κρίση, έπεισε τον Μαρινάκη ότι χρειάζεται παίκτης από το εξωτερικό κι όχι απλή προσθετική λύση τύπου Αυλωνίτη.
Ο Ισπανός είναι «καβάλα στο άλογο» αυτή την εποχή και η επιθυμία του γίνεται διαταγή, γι΄αυτό κι ο Ολυμπιακός πάει να δώσει πάνω από μισό εκ. ευρώ για τον Μαρκάνο, ώστε να τον έχει ουσιαστικά για ένα τρίμηνο.
Την ίδια ώρα, αυτός που είναι «στα κάτω του» στον Ολυμπιακό είναι ο Μασάντο. Ο Πορτογάλος δεν μπορεί να βρει ρυθμό και θέση στην ενδεκάδα, γι΄αυτό βγάζει κι έναν εκνευρισμό, όπως όταν ο Μίτσελ τον έκανε αλλαγή στο ματς Κυπέλλου στην Τρίπολη.
Οι κακές γλώσσες στο Ρέντη λένε ότι ο προπονητής δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος από τη γενικότερη προσπάθεια του παίκτη, που παρότι δεν έχει καταφέρει για διάφορους λόγους (αργοπορία προσαρμογής στην αρχή, τραυματισμοί στη συνέχεια) να προσφέρει πολλά στον Ολυμπιακό, εξακολουθεί να είναι ο υψηλότερα αμειβόμενος μετά τον Σαβιόλα στο ερυθρόλευκο ρόστερ.
Κι όταν ο Μίτσελ «στραβώνει» με κάποιον, «μουλαρώνει». Το παρελθόν με τις περιπτώσεις Τζιμπούρ, Πίνο, Γιαταμπαρέ, Μεντζανί δείχνει ότι ο παίκτης που «μπαίνει στο μάτι» του προπονητή, βγαίνει από την ομάδα του. Μια και καλή…
