Γράφει η Κατερίνα Ιωάννου
«Η πιο συναρπαστική γυναικά του κόσμου» σύμφωνα με τον Ορσον Γουέλς, και το πρώτο θηλυκό που χαρακτηρίστηκε “material girl” λόγω των θυελλωδών σχέσεων με πλούσιους άνδρες. Δεν είναι άλλη από την αφροαμερικάνα, σύμβολο του σεξ, Έρθα Κιτ.
Η Έρθα Κιτ ήταν η προσωποποίηση της «γατούλας» που τάραζε τον ανδρικό πληθυσμό με τις προκλητικές εμφανίσεις της, με το χαρακτηριστικό βαθύ σκίσιμο για να εμφανίζονται τα καλλίγραμμα της πόδια.
Κόλασε και άγιο με την ναζιάρική εκδοχή του “Santa Baby” το 1953 ζητώντας του καμπριολέ και άλλα ακριβά «δώρα»!
Ο Ορσόν Γούελς ήταν ένας από αυτούς που είχαν δαγκώσει τη λαμαρίνα μαζί της και της έδωσε κιόλας τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο της στο θέατρο, την ωραία Ελένη σε μια διασκευή του έργου «Δόκτωρ Φάουστους» το 1950.
Την δεκαετία του’50 και του ’60, η Eartha Kitt δοκίμασε τις δυνατότητες της σε όλα. Μεγάλες της επιτυχίες ήταν “C’est Si Bon”, “I Wanna Be Evil” και ” Old Fashioned Millionaire”, όπως και το κλασσικό χριστουγεννιάτικο “Santa Baby”, ακόμα έπαιξε στον κινηματογράφο δίπλα στον Sammy Davis και τον Nat King Cole, στο θέατρο, στα καμπαρέ και στην τηλεόραση, με την εμφάνιση που την καθιέρωσε και τις πρόσθεσε χιλιάδες θαυμαστές ,τον τρίτο κύκλο της τηλεοπτικής σειράς Batman, στο ρόλο της Catwoman.
Ένα θηλυκό με ταπεραμέντο δεν δίσταζε όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις να δείξει την αγρία φύση της, κάνοντας αισθητή την παρουσία της σε κάθε της εμφάνιση και κοινωνική συναναστροφή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δημόσια αντιπαράθεση με την πρώτη κυρία των ΗΠΑ, κα Τζόνσον, το 1968 μέσα στον ίδιο τον λευκό οίκο και την αναφορά της Κιτ στους νεαρούς που καπνίζουν «χόρτο».
Μια γυναίκα του δικού της βεληνεκούς αναλαμβάνει την ευθύνη των λόγων και των έργων της και φεύγει με το κεφάλι ψηλά για την Ευρώπη, όπου την καλοδέχονται. Γυρίζει βέβαια στις ΗΠΑ το 1978, όταν ο πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ την προσκαλεί να επιστρέψει, η επιστροφή της συνοδεύεται από μεγάλη επιτυχία στο “Where is my man” που διαψεύδει όσους βιάστηκαν να πουν ότι η καριέρα της είχε τελειώσει.
Την καριέρα της θα ζήλευαν και οι μεγαλύτεροι σταρ του Χόλυγουντ, καθώς ήταν μια γυναίκα με αθεράπευτη αγάπη για την δουλεία της εξαιρετικά ταλαντούχα και κατάφερε να μεσουρανήσει στο Μπρόντγουεϊ, στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, αλλά και στα καμπαρέ του Μανχάταν.
Τα άσχημα παιδικά της χρόνια ήταν άλλο ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή της καλλιτέχνιδας. Η ίδια είχε δηλώσει ότι η γέννησή της ήταν αποτέλεσμα βιασμού της έγχρωμη βιολογικής της μητέρας από τον λευκό γιο του ιδιοκτήτη της βαμβακοφυτείας στην οποία δούλευε η μητέρα της.
Η ιδιαιτερότητα στο χρώμα της και η μικρή ηλικία που η μητέρα της την έφερε στον κόσμο ήταν μόλις 14 ετών, την δυσκόλεψαν πάρα πολύ στα παιδικά της χρόνια, αφού δεν την αποδέχτηκε ούτε η λευκή ούτε από η έγχρωμη κοινότητα της μικρής επαρχιακής πόλη την Νότιας Καρολίνας που γεννήθηκε και μεγάλωσε.
«Ήταν σκληρό να μην μπορείς να ταυτιστείς με κανέναν» δήλωνε η Κιτ. Μεγαλώνοντας, η μητέρα της την έστειλε να μείνε με μια θεία της, η οποία δεν της προσέφερε την αγάπη που επιζητούσε και η Κιτ συνήθιζε να φεύγει και να περνά τα βράδια της στους δρόμους, όπου προσπαθούσε να ανακαλύψει τον εαυτό της στους δρόμους της πόλης Χάρλεμ.
Έχοντας αυτό το υπόβαθρο, δεν άργησε να ενδιαφερθεί για τον πόνο άλλων ανθρώπων και έγινε πρέσβειρα της Unicef για τα άστεγα και εγκαταλελειμμένα παιδιά.
Η αγάπη που ζητούσε η θρυλική γατούλα βρέθηκε στο πιστό κοινό της που δεν απογοήτευσε μέχρι την τελευταία στιγμή. Καθώς το 2007 εμφανίστηκε στα 80 της χρόνιας στο γνωστό καμπαρέ Café Carlyle επιδεικνύοντας για ακόμη μια φορά ότι το σεξ απιλ δεν έχει ηλικία, ενώ ήδη είχε διαγνωστεί με καρκίνο του παχέος εντέρου. Το 2008 το κορίτσι με το τσαγανό και το ακαταμάχητο νάζι πέθανε και η γλυκεία γατούλα, σώπασε.
