Γράφει ο Γιάννης Κεσσόπουλος
Στην Ελλάδα σήμερα για μια σημαντική μερίδα όταν μιλάς για ψυχραιμία σου λένε ότι δεν παίρνεις θέση, ενώ αν χωρίζεις τους συμπολίτες σου σε τέτοιους και αλλιώτικους έχεις το θάρρος της γνώμης.
Αν δέρνεις με κόκκινη σημαία είσαι δημοκράτης, αν δέρνεις με μαύρη, φασίστας. Όταν δημοσιεύει φωτογραφία πολιτικής δολοφονίας τα «Νέα» ή η «Αυγή» είναι δημοσιογραφία, αν όχι είναι φαυλότητα. Αν αγοράσεις «Πρώτο Θέμα» (έστω για το πρόγραμμα της τηλεόρασης) σου λένε ότι είσαι ανεγκέφαλος. Αν το διαφημίζεις τρελά την προηγουμένη είσαι επαναστάτης. Αν κάτι το κάνει ο Δένδιας το κάνει κακώς, κι αν το κάνει καλώς πάλι κακώς το κάνει. Αν ποστάρεις την ελληνική σημαία είσαι (μάλλον) φιλοχρυσαυγίτης. Αν δε γαβγίζεις, σίγουρα είσαι νυφίτσα. Αν δεν είσαι σκληρά κομματικός, είσαι απλά απέναντι. Στη διαγραφή. Στην εξορία.
Λυπάμαι για ανθρώπους που εκτιμούσα και τώρα βλέπω το φασισμό να γυαλίζει στο μάτι τους και στο like τους…
