Σε όλα τα σοβαρά οργανωμένα πρωταθλήματα του κόσμου, δεν βάζουν ποτέ σε πρεμιέρα το ντέρμπι των καλύτερων ομάδων. Φροντίζουν να το αποφύγουν, ώστε να προφυλάξουν το προϊόν τους, αλλά και τις ίδιες τις ομάδες που δεν μπορούν να είναι έτοιμες από τόσο νωρίς.
Ειδικά σε πρωταθλήματα όπως το ελληνικό του μπάσκετ, στο οποίο ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναικός απέχουν έτη φωτός σε ποιότητα από τις υπόλοιπες.
Ήταν επόμενο, λοιπόν, να παρουσιάσουν τόσο φτωχό θέαμα. Τόσο ο νικητής Ολυμπιακός, όσο και ο ηττημένος Παναθηναϊκός. Και να στηριχθούν όχι σε οργανωμένο μπάσκετ, αλλά σε κομμάτια καλής απόδοσης συγκεκριμένων παικτών. Ο Ολυμπιακός είχε περισσότερους (Λοζέτσκι, Σλούκας, Πρίντεζης), ο Παναθηναϊκός μόνο τον Διαμαντίδη, οπότε η έκβαση του ντέρμπι έγειρε φυσιολογικά προς το κόκκινο.
Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός είναι βέβαιο ότι θα παρουσιαστούν πολύ βελτιωμένοι στη συνέχεια της περιόδου, διότι τα ρόστερ τους είναι γεμάτα και στη φετινή σεζόν, παρότι οι διοικήσεις τους έχουν κρατήσει χαμηλά τα μπάτζετ και σηκώνουν μονάχα τους τόνους της αντιπαράθεσής τους, δίνοντας άλλοθι για τις συμπεριφορές των χουλιγκάνων που ακολουθούν τους συλλόγους τους.
Το πρώτο ντέρμπι της σεζόν έγινε σε άδειο γήπεδο και με «άδειες» τις ομάδες. Σε ένα πολιτισμένο και οργανωμένο αθλητικό περιβάλλον θα μπορούσε να είχε διεξαχθεί εντελώς διαφορετικά και να είναι αφιερωμένο στη μνήμη ενός ανθρώπου που χάθηκε αυτές τις μέρες και είχε υπηρετήσει σε όλη τη ζωή του το ελληνικό μπάσκετ.
Το μόνο που τίμησαν οι οργανωτές του ελληνικού πρωταθλήματος και οι δύο κορυφαίες ομάδες του ήταν η κλασσική ατάκα στις μεταδόσεις του αείμνηστου Φίλιππου Συρίγου: «Είναι να γελάει κανείς…»
