Ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων (ΕΝΦΑ) στηρίζεται σε αντικειμενικές αξίες που οδηγούν σε στρεβλώσεις, κατάφορες αδικίες και ουσιαστικά δημιουργούν συνθήκες δήμευσης των ακινήτων. Όταν είχαμε διψήφιο πληθωρισμό, η κυβέρνηση θεσμοθέτησε την υποχρέωση να αναθεωρούνται οι αντικειμενικές αξίες ανά διετία. Τώρα όμως που οι αξίες των ακινήτων μειώνονται, η κυβέρνηση δεν έχει αναθεωρήσει τις αντικειμενικές αξίες από την προ-κρίσης εποχή του 2007! Το αποφεύγει διότι η αναθεώρηση θα αναδείκνυε τις τεράστιες διαφορές μεταξύ αντικειμενικών και πραγματικών τιμών για τα ακριβά ακίνητα για τα οποία η αγοραία αξία είναι έως 70% κάτω από την αντικειμενική.
Σε μία εξαιρετικά διαφωτιστική ανάλυση της, με τίτλο «Δήμευση περιουσίας μέσω φορολογίας» η οικονομολόγος Μιράντα Ξαφά τονίζει ότι ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων (ΕΝΦΑ) στην προτεινόμενη μορφή του είναι ένας απαράδεκτα άδικος που υπονομεύει την αναπτυξιακή προσπάθεια της Ελλάδας και εξηγεί:
1. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο με τόσο προοδευτική κλίμακα φορολογίας ακινήτων, με 20 κλίμακες για τα ακίνητα και 25 για τα οικόπεδα.
2. Το νομοσχέδιο που δόθηκε για διαβούλευση καθιστά τις κλίμακες πολύ πιο προοδευτικές από το προσχέδιο που είχε κυκλοφορήσει νωρίτερα, αυξάνοντας το μέγιστο συντελεστή για τα ακίνητα στα €17 ανά τ.μ. από €14 στο προσχέδιο, και… 8πλασιάζοντας το μέγιστο συντελεστή στα οικόπεδα στα €30 το τ.μ. από €4 στο προσχέδιο.
3. Ιδιαίτερα στα οικόπεδα, η προοδευτικότητα της κλίμακας είναι παράλογα υψηλή: τα ακριβότερα οικόπεδα φορολογούνται 1.500 φορές (!) περισσότερο από τα φθηνότερα ανά τ.μ. (30/0.02=1.500).
4. Το σύστημα μοιάζει παράλογο, ιδιαίτερα αν ο συντελεστής δόμησης είναι κάτω της μονάδας: Τα οικόπεδα μοιάζουν να φορολογούνται περισσότερο από τα ακίνητα της ίδιας ζώνης, δεδομένου ότι ο ανώτατος συντελεστής για τα οικόπεδα είναι υψηλότερος (€30 έναντι €17).
5. Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι ο συντελεστής φόρου εφαρμόζεται πάνω στην «μοναδιαία αξία του οικοπέδου ανά τετραγωνικό», που με τη σειρά του ορίζεται ως «ο λόγος της φορολογητέας αξίας του οικοπέδου προς τη συνολική επιφάνειά του». Η δε φορολογητέα αξία του οικοπέδου «ισούται με το γινόμενο του συντελεστή οικοπέδου (ΣΟικ) επί τη συνολική τιμή εκκίνησης του οικοπέδου, το συντελεστή πρόσοψης του οικοπέδου και την επιφάνειά του», παράγραφος 4(γ).
6. «Ο συντελεστής οικοπέδου (Σοικ) και η συνολική τιμή εκκίνησης του οικοπέδου, καθώς και ο συντελεστής αξιοποίησης του οικοπέδου (ΣΑΟ) για τον υπολογισμό της συνολικής τιμής εκκίνησης του οικοπέδου, λαμβάνονται όπως ορίζονται κάθε φορά από τις αποφάσεις του υπουργού Οικονομικών […] ανεξάρτητα αν ο συντελεστής δόμησης που ισχύει για τα ακίνητα είναι διαφορετικός από το συντελεστή αξιοποίησης του οικοπέδου (ΣΑΟ)».
7. Δηλαδή είναι σκοπίμως ακατανόητο, εφόσον καθορίζεται με υπουργικές αποφάσεις που έχουν στόχο την εξασφάλιση εσόδων ώστε το κράτος να συνεχίσει τη σπάταλη διαχείρισή τους.
Και καταλήγει με το ερώτημα: Είναι λογικό οι ιδιοκτήτες ακινήτων να πληρώνουν τις πρώιμες συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων που συνταξιοδοτούνται στα 50 και 55 χρόνια; Ένα φορολογικό σύστημα πρέπει να επιτρέπει στον επενδυτή να προβλέπει τις μελλοντικές του υποχρεώσεις. Η βδομάδα παράτασης που πήρε το νομοσχέδιο επιτρέπει την αναθεώρηση της όλης κατασκευής. Είναι ζήτημα πολιτικής απόφασης.
