Το έπαθα πρόσφατα, γι’ αυτό το γράφω…
Αστερίσκος: ο αφορισμός ισχύει (αν μη τι άλλο) όταν επιστρέφεις από την Ευρώπη, όπου βλέπεις να λειτουργούν κάποια πράγματα με τρόπο που εδώ σε μας, στην… άγονη γραμμή – Θεσσαλονίκη αλλά και στην Ελλάδα γενικότερα, μοιάζει αδιανόητο (ή μας έχουν κάνει να μοιάζει αδιανόητο):
1. Βλέπεις το εμπορικό λιμάνι μόνο με 2 φορτία μέρα μεσημέρι, αντί να σφύζει από κίνηση…
2. Δε βλέπεις να φεύγει πλοίο επιβατικό από το «λιμάνι»…
3. Ούτε το Θερμαϊκό να είναι γεμάτος σκάφη (θαλάσσια συγκοινωνία, θαλάσσια ταξί, μαρίνες και ιδιωτικά σκάφη) και δεκάδες μαρίνες και στάσεις για να μπορούν να δένουν και να κινούνται από Καλοχώρι μέχρι Αγγελοχώρι
4. Δε βλέπεις πράσινο (πάρκα), παρά ελάχιστο -από τις λίγες πόλεις που συμβαίνει αυτό / ίσως εντός ΕΕ μας περνάει η Αθήνα…
5. Δε βλέπεις κεραμίδι… ούτε για πλάκα, αλλά ούτε και πράσινες στέγες.
6. Λουομένους στην παραλιακή της ζώνη, έστω σε κάποια σημεία ειδικά διαμορφωμένα με πισίνες…
7. Κατεβαίνεις σ” ένα αεροδρόμιο με… ένα παρκαρισμένο αεροπλάνο κι ένα το «δικό σου» δύο, αντί να περιμένουν στην ουρά για να σηκωθούν…
8. Βλέπεις την ταμπέλα στο αεροδρόμιο Μακεδονία να γράφει Makedonia (σλαβοειδής ανόητη αποτύπωση με λατινικούς χαρακτήρες, υποθέτω) αντί το αγγλικό Macedonia
9. Εννοείται δε βλέπεις σημαία ελληνική, όχι όπως στο εξωτερικό που έχουν παντού κι όλο το χρόνο σημαίες, μεγάλο μέγεθος χωρίς να ντρέπονται (ακόμη και οι… Ελβετοί)…
