Οι κάλπες των ευρωεκλογών που θα στηθούν στα τέλη Μαΐου του 2014 είναι σίγουρα ένας λόγος για να καπνίζουν το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο στην συγκυβέρνηση. Αν και οι σχεδόν εννέα μήνες που μας χωρίζουν είναι μεγάλο χρονικό διάστημα για προβλέψεις στην Ελλάδα όπως είναι σήμερα, εντούτοις το αποτέλεσμα που θα κυοφορηθεί αυτό το εννεάμηνο και θα εκφραστεί στις ευρω-κάλπες, δεδομένης και της χαλαρότητας της ψήφου, θα είναι σαφέστατα «τιμωρητικό» και θα απηχεί τα αισθήματα της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών για τους Ευρωπαίους δανειστές μας, που δεν είναι και τα καλύτερα.
Η χαλαρότητα της ψήφου τόσο στην Ελλάδα όσο και σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ε.Ε προκύπτει από την κρατούσα αντίληψη πως το ευρωκοινοβούλιο είναι περίπου ένα διακοσμητικό όργανο, όπου οι εθνικοί εκπρόσωποι δεν είναι παρά καλοπληρωμένοι τεμπέληδες που εξασφάλισαν αυτό το προνόμιο από τα κόμματά τους, τρώνε και πίνουν σε ακριβά εστιατόρια εις υγείαν των φορολογουμένων και όποτε το θυμούνται κάνουν και καμιά ερώτηση για «τα μάτια του κόσμου».
Χωρίς να απέχει και πολύ από την αλήθεια αυτή η παράσταση που έχει εντυπωθεί στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, πιστεύω πως το Ευρωκοινοβούλιο έχει λόγο και ρόλο, έχει δυνατότητες παρέμβασης, ειδικά σήμερα που θα πρέπει οπωσδήποτε να αναδειχθεί μια νέα αρχιτεκτονική για την Ευρώπη, η οποία θα αναγνωρίζει και θα σέβεται τις εθνικές ιδιαιτερότητες. Βεβαίως το εάν το κοινοβούλιο ανταποκρίνεται ή όχι στην αποστολή του, έχει να κάνει με το ποιες δυνάμεις εκπροσωπούνται και ποια πρόσωπα κάθονται στα έδρανα της Ευρωβουλής.
Η λογική είτε της κομματικής αποστρατείας, είτε της «τεχνητής κατασκευής» πολιτικών προσωπικοτήτων, δεν βοήθησε και πολύ την ελληνική εκπροσώπηση στο Ευρωκοινοβούλιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα που η Ελλάδα βρίσκεται σε δυσμενέστατη οικονομική θέση εξαιτίας των επιλογών των Ευρωπαίων δανειστών, οι οποίοι κοίταξαν πως θα σώσουν τις τράπεζές τους και όχι το πως θα σωθεί η Ελλάδα ( αποκαλυπτικό από αυτή την άποψη το χθεσινό δημοσίευμα της WSJ οι ευρωβουλευτές μας στη μεγάλη πλειοψηφία τους είναι μουγγοί.
Να όμως που το Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι τόσο διακοσμητικό, όσο θέλει να μας κάνει το ελληνικό πολιτικό σύστημα να πιστεύουμε. Απόδειξη για αυτό είναι ο μεγάλος πόλεμος με την Phillip Morris που έληξε χθες με δεινή ήττα του καπνοβιομηχανικού κολοσσού. Η νέα ευρωπαϊκή οδηγία για τα προϊόντα καπνού πέρασε από την αρμόδια επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου και δεν αρέσει καθόλου στην Phillip Morris καθώς απαγορεύει τις πρόσθετες ουσίες, καταργεί τα slim τσιγάρα και επιβάλλει ακόμη πιο μεγάλες προειδοποιήσεις για τους κινδύνους του καπνίσματος στην επιφάνεια των πακέτων.
Ο πόλεμος αυτός ήταν πανάκριβος για την Phillip Morris αλλά τον έχασε. Σύμφωνα με έγγραφα που έχει στην κατοχή της η εφημερίδα Observer και αναδημοσίευσε ο Guardian, η Philip Morris προσέλαβε ομάδα 161 στελεχών, νομικών κυρίως, που εργάστηκαν με σκοπό να μην εγκριθεί κοινοτική οδηγία που στρέφεται κατά των συμφερόντων της.
Μάλιστα, η Philip Morris προσέλαβε τον επικεφαλής χάραξης στρατηγικής του Ντέιβιντ Κάμερον και κατηγορείται ότι δαπάνησε 1,25 εκατ. ευρώ για να ασκήσει πιέσεις στους ευρωβουλευτές, ώστε να ψηφίσουν κατά της νέας αυστηρής οδηγίας για την πώληση των τσιγάρων. Αποκαλύφθηκε ακόμα πώς η εταιρία πλησίαζε αγροτικούς συνεταιρισμούς, εταιρίες λιανικής και εμπορικά σωματεία για να κερδίσει τη στήριξή τους, σύμφωνα με δημοσίευμα του Independent.
Όλα αυτά μέχρι χθες που η μεν Phillip Morris ηττήθηκε κατά κράτος, το δε Ευρωκοινοβούλιο έσωσε την τιμή του. Αν και είμαι ο τελευταίος που θα εγκωμίαζε ευρωπαϊκούς θεσμούς, δεν μπορώ να παραβλέψω την αξία αυτής της απόφασης, όταν μάλιστα σε εθνικό επίπεδο ζούμε σε ξέφραγο αμπέλι. Βουλή, Υπουργεία, Επιτροπή Ανταγωνισμού κάμπτονται πολύ εύκολα στον χειρισμό τέτοιων «λεπτών» υποθέσεων. Να θυμίσω μερικές υποθέσεις που μου έρχονται στο μυαλό;
Η πρώτη εταιρεία που ελέγχθηκε για τις ενδοομιλικές της συναλλαγές ήταν ο όμιλος Philips στον οποία επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους 930.000 ευρώ στις αρχές Φεβρουαρίου 2012. Τι έγινε αυτό το πρόστιμο; Πληρώθηκε;
Την ίδια περίοδο με τον έλεγχο της Philips άρχισε ο έλεγχος στην Cadbury Eλλάς ΑΕ η οποία έχει συγχωνευθεί με την Κraft (πλέον Mondelez). Τo πρόστιμο που επιβλήθηκε είναι ύψους 1,2 εκατ. ευρώ. Εισπράχθηκε;
Ακολουθούνται και σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ίδιες διαδικασίες κατασχέσεων που ακολουθούνται και με τις ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή τα εμπορικά μαγαζιά;
Να σημειώσω μόνο πως ο έλεγχος των ενδοομιλικών συναλλαγών, είναι πλέον αρμοδιότητα του Υπουργείου Οικονομικών και θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε την τύχη αυτών των δύο υποθέσεων. Έτσι, για να έχουμε και ένα κριτήριο σχετικά με το ποιους θα στείλουμε στην Ευρώπη να μας εκπροσωπήσουν.
ΥΓ: Επίσης, τι είπαμε πως έχει γίνει με τον έλεγχο της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας (Όμιλος Heineken N.V.) από την Επιτροπή Ανταγωνισμού; Ή δεν είπαμε;
