Γράφει ο Ceteris Paribus
Ένα τέλεια ενορχηστρωμένο παιχνίδι για τη συρρίκνωση και τον «αφελληνισμό» των ελληνικών τραπεζών βαίνει προς την ολοκλήρωσή του ύστερα από την ολοκλήρωση της έκθεσης της Black Rock, που αναμένεται σύντομα. Το stress σενάριο αυτής της έκθεσης θα προβλέπει νέες κεφαλαιακές «τρύπες» των ελληνικών τραπεζών ύψους τουλάχιστον 15-20 δισ. ευρώ. Με βάση αυτό το σενάριο θα πραγματοποιηθούν στη συνέχεια τα stress tests, για να διαπιστωθούν οι αντοχές τους σε περίπτωση που οι εξελίξεις είναι δυσμενείς.
Η προηγούμενη έκθεση της Black Rock είχε ολοκληρωθεί το Νοέμβριο του 2011 και βάσει αυτής είχαν καθοριστεί τότε οι ανάγκες για κεφαλαιακή στήριξη των ελληνικών τραπεζών με τα γνωστά 50 δισ. ευρώ του δεύτερου χρηματοδοτικού «πακέτου» προς την Ελλάδα. Στη νέα έκθεση θα πρέπει να προσδιοριστούν οι «τρύπες» που έχουν προστεθεί εξαιτίας της αύξησης των επισφαλειών και των γενικότερων επιπτώσεων από την ύφεση και τη μείωση των εισοδημάτων το 2012 και το 2013, με αθροιστική ύφεση 10,5 μονάδων του ΑΕΠ. Επιπλέον, η Black Rock, σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει βασιστεί για την επόμενη διετία σε δυσμενείς παραδοχές για την εξέλιξη του ΑΕΠ: ύφεση 2,5% το 2014 και μηδενική ανάπτυξη το 2015.
Επειδή λοιπόν οι επισφάλειες (μη εξυπηρετούμενα τραπεζικά δάνεια) είναι συνάρτηση του ΑΕΠ, της μείωσης των εισοδημάτων και της αύξησης των φόρων, η Black Rock καταλήγει σε ένα ύψος νέων κεφαλαιακών αναγκών «ασήκωτο» για τις ελληνικές τράπεζες. Έτσι, η τρόικα, πραγματική μεγαλομέτοχος των τραπεζών (αφού ελέγχει ουσιαστικά το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που μέσα από την κεφαλαιακή τους ενίσχυση έχει πάρει τον έλεγχό τους), με την επίσημη πλέον κάλυψη της έκθεσης και βεβαίως της ΕΚΤ, απαιτεί να μπουν οι τράπεζες σε διαδικασία «αυτοκάθαρσης» μεγάλης κλίμακας.
Η διαδικασία αυτή προβλέπει:
• Πώληση των θυγατρικών τους (κυρίως Βαλκάνια – Τουρκία) ή δραστική μείωση της παρουσίας τους στο εξωτερικό.
• Μείωση ενεργητικού (δηλαδή μείωση χαρτοφυλακίου δανείων), συρρίκνωση του δικτύου τους με κλείσιμο σημαντικού ποσοστού των καταστημάτων τους (που σημαίνει ανάλογη μείωση του αριθμού των υπαλλήλων τους), πώληση περιουσιακών στοιχείων.
Τόσο η Black Rock όσο και η αρμόδια ευρωπαϊκή Διεύθυνση DG Comp, αλλά και η επιβλέπουσα τρόικα, έχουν πλέον τους Έλληνες τραπεζίτες «δεμένους στο κατάρτι» και ανήμπορους να αντιδράσουν στις αξιώσεις για δραστική συρρίκνωση της εμβέλειας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Διότι, πέρα από τις επισφάλειες, η έρευνα της Black Rock ανακάλυψε και πολλούς άλλους «σκελετούς στην ντουλάπα»: δάνεια προς την επιχειρηματική ελίτ που δόθηκαν χωρίς εξασφαλίσεις και δεν εξυπηρετούνται, «μεταμφίεση» μη εξυπηρετούμενων δανείων μέσα από τη διαδικασία της αναχρηματοδότησης, μεταφορά μη εξυπηρετούμενων δανείων στις θυγατρικές στο εξωτερικό (που τόσο την προηγούμενη φορά όσο και τώρα δεν ελέγχθηκαν από την Black Rock) κ.λπ.
Έτσι οι τράπεζες «πέφτουν κατηγορία» και από περιφερειακής εμβέλειας υποβαθμίζονται σε μικρής – εθνικής εμβέλειας. Όσο για την πολιτική ηγεσία, από την άλλη, το μόνο που την απασχολεί είναι να παραμείνουν οι ελληνικές διοικήσεις (οι «δικοί τους άνθρωποι» δηλαδή) στο τιμόνι των ούτως υποβαθμιζόμενων τραπεζών, παρόλο που για πρώτη φορά από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους η αστική ελίτ χάνει τον ουσιαστικό έλεγχο των τραπεζών της…
