Γράφει η νομικός Φιλοθέη Βαρσαμή
Γενικά, υπάρχουν διάσπαρτες διατάξεις στο ελληνικό δίκαιο, που αναγνωρίζουν στο κράτος-πατερούλη πατρικά προνόμια και δικονομικές ανέσεις έναντι των άσωτων υιών που προσφεύγουν εναντίον του. Όταν ο ιδιώτης αντιδικεί με το κράτος, το κράτος εξασφαλίζει στον εαυτό του προνόμια και ασυλίες που δοκιμάζουν αφάνταστα την ισότητα των όπλων των διαδίκων και πολύ συχνά κρίνονται από μεμονωμένους τερτσέτηδες φάουλ και αντισυνταγματικές. Παρά ταύτα οι, συνήθως παμπάλαιες, διατάξεις παραμένουν σε ισχύ και συχνά το δημόσιο οχυρώνεται πίσω από μεταξικά απομεινάρια ή νόμους που ταίριαζαν στις καταστάσεις που αντιμετώπιζαν οι κυβερνήσεις πλαστήρα για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Πίσω από μία τέτοια διάταξη του 1951 έχει κρυφτεί και τώρα το δημόσιο στο θέμα των καθαριστριών του υπουργείου οικονομικών βάσει της οποίας, στη φάρμα των ζώων μερικά (κρατικά) ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα ζώα. Πιο συγκεκριμένα, η διάταξη προβλέπει ότι, η αίτηση αναίρεσης που ασκούν το δημόσιο, το εθνικό ταμείο στόλου, το ταμείο εθνικής άμυνας και το εκκλησιαστικό ταμείο, αλλά και η προθεσμία για την άσκησή της, αναστέλλει την εκτελεστότητα “άμεσα εκτελεστής απόφασης” *. Αυτό σημαίνει ότι, αν είχαμε διαφορά ιδιωτών, οι καθαρίστριες θα είχαν επαναπροσληφθεί. Αλλά επειδή έχουμε διαφορά Δαυίδ με Γολιάθ, ο Γολιάθ θα απολαμβάνει την οπλική του υπεροχή μέχρι να γίνει το θαύμα, να του έρθει η πέτρα στο δόξα πατρί και ο Άρειος Πάγος να κρίνει υπέρ των καθαριστριών στην αίτηση αναίρεσης του ΥΠΟΠΟΙΚ.
Σήμερα, οι απολυμένες καθαρίστριες συγκεντρώθηκαν για μία ακόμα φορά έξω από την πόρτα της δουλειάς τους που αντισυνταγματικά αρνείται να τις επαναπροσλάβει και την αλυσοδέσανε συμβολικά. Ο καταχρηστικός τους εργοδότης χρησιμοποίησε ως συνηθως κρατική βία για να τις “απωθήσει”.
Ό,τι και να νομοθέτησαν ο Πλαστήρας, ο Σοφοκλής Βενιζέλος, ο Μεταξάς, ο Όθωνας, η Γ Εθνοσυνέλευση, ο Πεισίστρατος και δεν ξέρω ποιός άλλος αρχαίος για όποιες -άσχετες με τις σημερινές- συνθήκες της εποχής τους, εγώ θα εξακολουθώ να ελπίζω στην καρπαζιά του πρόδηλα αντισυνταγματικού, καταχρηστικού και κακόπιστου ελληνικού κράτος, από την ελληνική δικαιοσύνη. Εύχομαι με όλη μου την καρδιά η αναίρεση του δημοσίου να απορριφθεί σε πανηγυρική συνεδρίαση του απ που θα αποδείξει ότι, και αν δεν έχουμε κράτος δικαίου, μπορούμε να εφεύρουμε ένα.
Κορίτσια, είμαστε μαζί σας.
Venceremos.
