Το σοβαρό περιστατικό με τον τραυματισμό του Νίκου Μαρινάκη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» δεν είχε τραγικό φινάλε και επιβάλλεται να αποτελέσει οδηγό για την αντιμετώπιση μελλοντικών συμβάντων στα ελληνικά γήπεδα.
Το θετικό είναι ότι υπήρχε ασθενοφόρο στο γήπεδο, διότι το να τηρούνται τα αυτονόητα στην Ελλάδα δεν είναι… αυτονόητο!
Δεν θα γινόταν πάντως να αποφευχθεί η τσαπατσουλιά και η προχειρότητα ούτε σε περιπτώσεις που τηρούνται τα μέτρα ασφάλειας. Το ασθενοφόρο υπήρχε για να παραλάβει άμεσα και να μεταφέρει στο νοσοκομείο τον ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού, αλλά έπρεπε να βρεθεί ο τρόπος να μπει στον αγωνιστικό χώρο για να φτάσει στο σημείο όπου βρισκόταν ο τραυματισμένος παίκτης.
Εκτός αν θεωρείται λογικό να σηκωθεί ένας άνθρωπος που έχει γυρίσει η γλώσσα του, να περπατήσει μέχρι το όχημα για να μπει μέσα και να αποχωρήσει προς την κλινική, τότε θα πρέπει να υπάρξει άμεση πρόνοια ώστε να υπάρχει πρόσβαση των ασθενοφόρων εντός του τερέν.
Διότι αλλιώς είναι δώρον άδωρο. Αν χάνεται πολύτιμος χρόνος μέχρις ότου οι υπόλοιποι (όσοι είναι ψύχραιμοι εκείνη την ώρα) ποδοσφαιριστές να τραβήξουν ή να ξηλώσουν τις διαφημιστικές πινακίδες που περιβάλλουν τις γραμμές του γηπέδου για να μπορέσει να πλησιάσει το ασθενοφόρο τον συνάδελφό τους, τότε είναι πιθανό κάποια άλλη φορά να αποβεί μοιραία αυτή η καθυστέρηση.
Κι αν χαθεί μια ανθρώπινη ζωή στο γήπεδο επειδή δεν υπάρχει άμεση περίθαλψη, αυτό συνιστά εγκληματική αμέλεια. Αν, όμως, πεθάνει ένας άνθρωπος παρότι υπάρχει η δυνατότητα να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, τότε πρόκειται περί εγκληματικής μαλακίας. Που είναι πολύ χειρότερο…
Ας γίνει η περιπέτεια του Νίκου Μαρινάκη μάθημα. Ευτυχώς χωρίς πάθημα…
