Από την Κατερίνα Παρρά
Έχοντας ακόμη έντονη τη γεύση των εκλογών, θέλω να κάνω.
Δε μου άρεσε καθόλου το ότι έγιναν μαζί ευρωεκλογές + αυτοδιοικητικές.
Κατανοώ το ότι έτσι έπρεπε να γίνει, για να κοστίσουν λιγότερο μάλλον, αλλά μιλάμε για τον απόλυτο αχταρμά. Και μάλιστα σε μία περίοδο που η σύγχυση είναι τόσο πυκνή ώστε την κόβεις άνετα με το μαχαίρι. Έτσι κι αλλιώς. (Όχι πως όλοι οι πολίτες παρακολουθούν το δημόσιο διάλογο -ο οποίος εντείνεται σε προεκλογικές περιόδους- με την πρέπουσα προσοχή, αλλά να, πες- πες κάτι μένει. Και που ξέρεις; με τα χρόνια, με τις δεκαετίες, με τις εκατονταετίες…)
Επίσης, το καθεστώς εκλογής τοπικών αρχόντων είναι απαράδεκτο. Απορώ, πως το θεωρούσαμε κανονικό ως τώρα. Πρέπει να συνιστά την απόλυτη υπονόμευση της θητείας ακόμη και του καλύτερου, αφού για να εκλεγεί πρέπει να συμμαχήσει (οπότε και να δεσμευτεί) ακόμη και με τον διάβολο. Με άλλα λόγια να διαμελισθεί – ακόμη πιο πολύ ίσως- ηθικά και ιδεολογικά. Ελπίζω να αλλάξει τελικά, ώστε να διευκολύνει μία αναλογικότερη και ποιοτικότερη εκπροσώπηση.
Τέλος, έστω και κατόπιν εορτής, έχω να πω ότι δε μου άρεσε και πολύ το χιουμοράκι για τον μεγάλο αριθμό υποψηφίων. Τρελή αντίφαση. Αποφασίστε τι θέ(λε)τε.
Και εις άλλα με υγεία.
