Όσοι αντιδρούν στην εφαρμογή της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, που σχεδιάσθηκε από τον Οργανισμό κατόπιν αιτήματος της ελληνικής κυβέρνησης, ξεχνάνε μιαν αλήθεια.
Η άρνηση για προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών επί σειρά ετών από τους υπαίτιους και νυν διαχειριστές της κρίσης είναι αυτή που οδήγησε στη λύση της εισαγόμενης εργαλειοθήκης, αντί της προσπάθειας για εκπόνηση ενός μακρόπνοου Ελληνικού σχεδίου εξυγίανσης. Έτσι έχουμε ένα μερικό σε κάθε περίπτωση σχέδιο μεταρρυθμίσεων, όπου σε κάποια σημεία επιτυγχάνονται ανεκτοί συμβιβασμοί και σε άλλα προχωρούν μισές οι μεταρρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα στους φόρους υπέρ τρίτων.
Η Δράση είχε πολλές φορές προτείνει λύσεις προκειμένου να αποφύγουμε τα χειρότερα. Προφανώς ήσαν “ενοχλητικές” και ψηφοθηρικά επώδυνες. Το κοινωνικό κόστος όμως θα ήταν λιγότερο, αφού δεν θα αναγκαζόμασταν να κάνουμε τις αναγκαίες τομές βεβιασμένα και φυσικά θα υπήρχαν περιθώρια να συν-διαμορφώσουμε την εργαλειοθήκη χωρίς να δοκιμάζονται οι αντοχές της κοινωνίας.
Ας όψονται οι υπεύθυνοι.
