Δυστυχώς, την τελευταία τριετία και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλονται κάθε και λίγο και λιγάκι για να γραφούν ιστορίες επιτυχίας, η ειδησεογραφία κατακλύζεται από πλείστα όσα «λουκέτα» και τον αριθμό των «θυμάτων» που αφήνουν πίσω τους. Κατά κανόνα ως γενεσιουργός αιτία προβάλλεται η κρίση. Είναι όμως πάντα έτσι; Πρόκειται όντως για επιχειρήσεις που διέλυσαν οι πρωτόγνωρες οικονομικές συνθήκες ή οι οικονομικές συνθήκες έφεραν νωρίτερα το τέλος ;
Δεν έχουν περάσει δα και πολλά χρόνια από τότε που πλάθονταν καθημερινά απίθανα επιχειρηματικά στόρις με εταιρίες να εξαπολύονται σε αγώνα δρόμου κυριολεκτικά να αποκτήσουν άλλες επιχειρήσεις. Στις εφημερίδες της εποχής προέβαλε σχεδόν πανομοιότυπη η φράση «και στα σχέδια της είναι εξαγορές κι η επέκταση εκτός συνόρων».
Το πως γίνονταν όλα αυτά όμως μάλλον λίγο απασχολούσε. Στην πλειονότητά τους εξαγορές και επενδύσεις πραγματοποιούνταν κατά βάση με τραπεζικό δανεισμό. Και μόνο. Για να μην πούμε ότι μια πλειάδα επιχειρήσεων ζούσε μόνο με δανεικά.
Και μετά ήρθε η κρίση. Οι τράπεζες δεν μπορούσαν να είναι γαλαντόμες όσο παλαιότερα κι έτσι επιχειρήσεις άρχισαν να «σκάνε». Κάποιες που το είχαν παρακάνει, «έσκασαν» νωρίτερα. Προ κρίσεως… Αν δεν υπήρχαν τούτες οι απίστευτες οικονομικές καταστάσεις απλά η ληξιαρχική πράξη θανάτου θα υπογραφόταν μερικά χρόνια αργότερα να μην έχετε καμία αμφιβολία γι’ αυτό.
Το μοντέλο επιχειρηματικής ανάπτυξης που είχε επιλεγεί αποδεικνύεται ότι παραήταν σαθρό για να μπορέσει να αντέξει τόσο ισχυρούς κλυδωνισμούς. Αν και δεν έχει νόημα να αναφερθεί κανείς σε συγκεκριμένα ονόματα, ο κύκλος του δράματος, δεν έχει ακόμη κλείσει. Βέβαια για όσους έχουν χάσει τη δουλειά τους, λίγη σημασία μπορεί να έχουν όλα αυτά. Όμως για να μην βιώσει μελλοντικά τούτη η χώρα ξανά αυτά τα τραγικά ποσοστά ανεργίας, επιβάλλεται το επόμενο βήμα για την επιχειρηματική ανάπτυξη να τεθεί σε υγιή και μακροπρόθεσμη βάση.
