Η οργή στη Θεσσαλονίκη και στην πλευρά του Άρη περισσεύει μετά τη διαιτησία του Σπάθα στον αγώνα με τον ΟΦΗ.
Ο πρόεδρος Ηλιάδης ούρλιαζε σε βάρος του διαιτητή για «σφαγή» λόγω της αποβολής του Έλσνερ μόλις στο δεύτερο λεπτό, ο προπονητής Μιλίνκοβιτς αρνήθηκε να μιλήσει για οτιδήποτε άλλο πέραν της συγκεκριμένης απόφασης.
Αν θέλει κανείς να αντιμετωπίσει με ψυχραιμία και αντικειμενικότητα τη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει ότι η κόκκινη κάρτα στον ποδοσφαιριστή του Άρη δόθηκε σωστά. Με βάση του γράμμα του νόμου, ο Σπάθας είδε μαρκάρισμα από πίσω με τα δύο πόδια, επικίνδυνο παιχνίδι και δικαίως προχώρησε στην αποβολή. Δεν έχει σημασία εάν ήταν φαση στο δεύτερο λεπτό ή στο πρώτο ή στο τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα.
Έχει άδικο, λοιπόν, ο Άρης να φωνάζει ότι έχει «σημαδευτεί» από το παρασκήνιο στο φετινό πρωτάθλημα;
Όχι. Θα είχε άδικο εάν σε αντίστοιχες περιπτώσεις αντιαθλητικών μαρκαρισμάτων, παίκτες άλλων ομάδων δεν την είχαν σκαπουλάρει με κίτρινη κάρτα ή δίχως κάρτα. Θα είχε άδικο εάν δεν είχαν αποβληθεί συνολικά πέντε παίκτες του έως τώρα στο πρωτάθλημα. Θα είχε άδικο εάν ο Βοσκάκης στη Βέροια δε σταματούσε να βγάζει κόκκινες ούτε όταν σφύριξε τη λήξη, ακόμα και για τη χειραψία από τον Πουλίδο. Θα είχε άδικο εάν δεν ευνοούνταν στους αγώνες του (η για τους… επόμενους αγώνες του) συγκεκριμένες ομάδες.
Είναι αλήθεια ότι ο Άρης έχει μεγάλα αγωνιστικά προβλήματα προς επίλυση. Τα οποία οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στη διοικητική ένδεια των τελευταίων ετών. Κοινώς, όπου φτωχός κι η μοίρα του. Κάτι που φαίνεται στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται από τους διαιτητές, συνολικά κι όχι για το μεμονωμένο περιστατικό.
Είναι, επίσης, αλήθεια ότι δεν έχει τόσο κακή ομάδα ώστε να βρίσκεται τόσο χαμηλά στη βαθμολογία. Μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά αγωνιστικά στη συνέχεια, αλλά εφόσον δεν βρει αντίδοτο στο πρόβλημα της ανυποληψίας του στο περιβάλλον του πρωταθλήματος, δεν έχει τύχη.
Θα πέσει…
