Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός
Όπως είχαμε πει, στην περίπτωση της Ουκρανίας το ζήτημα είναι και οικονομικό και γεωπολιτικό. Μάλιστα οι δύο αυτές «διαστάσεις» του είναι απολύτως αλληλεξαρτώμενες. Αφού λοιπόν εγκαταστάθηκε η νέα, φιλοδυτική κυβέρνηση στο Κίεβο, τώρα το δίλημμα των Δυτικών είναι το εξής: ποιος θα χρηματοδοτήσει το πρόγραμμα προσαρμογής της Ουκρανίας ώστε να αποφύγει την άμεση χρεοκοπία; Η ουκρανική κυβέρνηση υπολογίζει τις χρηματοδοτικές ανάγκες σε 30 δισ. ευρώ, αλλά πιο ρεαλιστικές εκτιμήσεις τις ανεβάζουν σε 35 δισ. ευρώ. Αντ’ αυτών, οι Δυτικοί μιλούν για 15-16 δισ. ευρώ «και βλέπουμε»…
Έχουμε ξαναμιλήσει για το πρόβλημα που έχει πλέον το ΔΝΤ να εκταμιεύσει σημαντικά ποσά για προγράμματα κρατικής στήριξης, ιδιαίτερα στο ευρωπαϊκό έδαφος, αφού οι χώρες-μέλη του από το μπλοκ των Αναπτυσσόμενων αντιδρούν θεωρώντας ότι έχει εξαντλήσει τα διαθέσιμά του για να στηρίξει την Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που το ΔΝΤ, για να κόψει τη «φόρα» όσων στην ίδια την Ουκρανία μιλούσαν για 30 δισ. ευρώ, δήλωσε ότι «ας μη μιλάμε για ποσά που τρομάζουν τις αγορές»…
Αλλά και η Ευρωζώνη και το «μεγάλο αφεντικό» η Γερμανία, «είναι σε άλλο mood». Έχοντας δρομολογηθεί η έξοδος χωρών από τα χρηματοδοτικά προγράμματα, δεν έχουν ιδιαίτερη διάθεση να βάλουν βαθιά το χέρι στη τσέπη για την Ουκρανία. Καλές οι «κορόνες» για τη δημοκρατία στην Ουκρανία (έστω και αν στην ουκρανική κυβέρνηση συμμετέχουν και καθαρόαιμοι ναζιστές), αρκεί να μην… κοστίσουν πολλά.
Το άλλο πρόβλημα που υπάρχει, είναι πότε και αν θα αποκατασταθεί πλήρως η πολιτική και καθεστωτική σταθερότητα στην Ουκρανία χωρίς κάποιου είδους συμβιβασμό με τη Ρωσία. Διότι ποιος θα βάλει χρήματα σε μια χώρα με πολιτική και καθεστωτική αστάθεια;
Συμπέρασμα: οι εξελίξεις στην Ουκρανία έχουν πολύ δρόμο μέχρι να μας δώσουν μια πιο «στέρεη» εικόνα.
