Σαν κεραυνός έπεσαν στο Μαξίμου το άρθρο του «Σπίγκελ», οι δηλώσεις του προέδρου του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Μελετών (DIW) κ. Μαρσέλ Φράτσερ και οι δηλώσεις του επικεφαλής του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης (ESM) κ. Κλάους Ρέγκλινγκ για την Ελλάδα. Στην κυβέρνηση πάγωσαν από τον κοινό παρονομαστή αυτών των δηλώσεων: όχι μόνο δεν θα υπάρξουν «δώρα» από τους δανειστές προς την κυβέρνηση, αλλά δεν θα υπάρξει καν νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, έστω και ήπιας μορφής!
Από τη μια οι ταπεινωτικές εκφράσεις στο άρθρο του «Σπίγκελ» και απλό την άλλη η συγχορδία των τριών «γερμανικών φωνών», δεν επιτρέπουν παρερμηνείες και αυταπάτες: όλα αυτά εκφράζουν το νέο πνεύμα που διαμορφώνεται στη γερμανική ελίτ απέναντι στην Ελλάδα και συνιστούν ένα μεγαλοπρεπές «άδειασμα» της κυβέρνησης και των σχεδίων της.
Οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος εκπόνησαν ένα σχέδιο σωτηρίας της κυβέρνησης που βασιζόταν στα εξής:
-Ευόδωση των διαπραγματεύσεων με την τρόικα για την επόμενη μεγάλη δόση των 4,9 δισ. ευρώ (στην πραγματικότητα είναι η δόση του τρίτου τριμήνου του 2013 από το ΔΝΤ και του τέταρτου τριμήνου του 2013 από την ευρωπαϊκή πλευρά…).
-Κατάρτιση σε «καλό κλίμα» και συμφωνία για το Μεσοπρόθεσμο πλαίσιο 2014-2017 (δηλαδή το νέο μνημόνιο) μέσα στο Μάρτιο.
-Επιβεβαίωση το Μάρτιο (με βάση τα στοιχεία που θα στείλει η ΕΛΣΤΑΤ στη Eurostat) του πρωτογενούς πλεονάσματος σύμφωνα με τις προβλέψεις του προϋπολογισμού. Σε αυτή τη βάση, έναρξη των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού χωρίς μνημόνιο (με το «τρικ» ότι οι απαιτήσεις των δανειστών για τα χρόνια μέχρι το 2017 θα έχουν καταγραφεί στο Μεσοπρόθεσμο…), κυρίως όμως για τη νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
-«Μοίρασμα» τον Απρίλιο του 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος, δηλαδή περίπου 500 εκατ. ευρώ ώστε να φιλοτεχνηθεί το προεκλογικό προφίλ της κυβέρνησης.
-Συμφωνία για χρηματοδοτικό κενό και χρέος στις αρχές Μαΐου, λίγο πριν τις ευρωεκλογές, ώστε να ντουμπλαριστούν οι κυβερνητικοί «θρίαμβοι» και να περιοριστούν οι εκλογικές ζημιές για τα κόμματα της συγκυβέρνησης.
Σε αυτό το διάστημα, η υστέρηση των δανειακών δόσεων θα εξακολουθούσε να καλύπτεται από τα αδιάθετα υπόλοιπα του «πακέτου» των τραπεζών…
Ύστερα όμως από το γερμανικό άδειασμα, το κυβερνητικό «σχέδιο θριάμβου» καταρρέει. Καθώς η Γερμανία περνάει από το «Όχι νέο κούρεμα» στο «Καμία νέα αναδιάρθρωση» του ελληνικού χρέους, είναι φανερό ότι η στάση πληρωμών προς το ελληνικό πρόγραμμα από το ΔΝΤ θα συνεχιστεί όπως και η μέχρι τώρα διαχείριση της «στάγδην» εκταμίευσης των δανειακών δόσεων από την ευρωπαϊκή πλευρά. Η «άτυπη» αναπλήρωση των δανεικών που δεν έρχονται από τα αδιάθετα υπόλοιπα του «πακέτου» των τραπεζών» σύντομα θα τα καταναλώσει στο σύνολό τους. Η πίεση της τρόικας για μεταρρυθμίσεις «χωρίς αναισθητικό» θα συνεχιστεί και οι μονομερείς αποφάσεις της κυβέρνησης (για πλειστηριασμούς, ΦΠΑ στην εστίαση κ.λπ.) θα μείνουν στον «αέρα». Τέλος, τα «δώρα» του Μαΐου δεν θα έρθουν.
Το γερμανικό μήνυμα» είναι σαφές: επειδή δεν έχετε την πολιτική βούληση για μεταρρυθμίσεις σε βάθος, είτε θα δεχτείτε την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού με ένα νέο, σκληρό μνημόνιο και χωρίς καμία αναδιάρθρωση του χρέους είτε θα κινηθείτε από δω και πέρα «εξ ιδίων», ώστε να αναγκαστείτε να πειθαρχήσετε στη λογική των μεταρρυθμίσεων μόνοι σας.
Ύστερα από αυτά, οι διατεταγμένα αισιόδοξες δηλώσεις Στουρνάρα περί νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους το Μάιο και εξόδου στις αγορές το 2014 (ώστε να αποφευχτεί το νέο μνημόνιο) πάνε περίπατο… Περισσότερο πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά τις δηλώσεις Σημίτη ότι το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο και ότι υπάρχει κίνδυνος αυτό να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρώ – που σίγουρα έχουν απόλυτη σχέση με όλα τα προηγούμενα…
Έτσι, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην επιτάχυνση των πολιτικών διεργασιών, με άδηλη εξέλιξη και κατάληξη. Διότι προφανώς το γερμανικό «μήνυμα» δεν απευθύνεται μόνο στα κόμματα της συγκυβέρνησης αλλά εξίσου στο σύνολο της ελληνικής πολιτικής ελίτ, και της στην αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Για την ιστορία, τι είπαν (σε τίτλους) «Σπίγκελ», Μαρσέλ Φράτσερ και Ρέγκλινγκ:
Σπίγκελ: «Η Ελλάδα, το πλήρες μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης, μια αναπτυσσόμενη χώρα; Μάλιστα ένα ‘‘αποτυχημένο κράτος’’ όπως το Αφγανιστάν και σύντομα ίσως και το Πακιστάν;»
«Οι θετικοί απολογισμοί εξυπηρετούν τις περισσότερες φορές ως πάτημα για την επόμενη διεκδίκηση –αυτή τη φορά μίας δεύτερης απομείωσης χρέους.»
«πίσω από αυτούς τους αριθμούς (σ.σ. που δείχνουν βελτίωση κάποιων οικονομικών δεικτών) η Ελλάδα παραμένει αυτό που ήταν: μια χώρα χωρίς κράτος, τουλάχιστον χωρίς αποτελεσματικό κράτος».
Και όλα αυτά υπό τον τίτλο, δίπλα σε μεγάλη φωτογραφία του κ. Σαμαρά, «Ο κατά φαντασίαν θεραπευμένος»;
Μαρσέλ Φράισερ: Η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει στις αγορές το 2014. Πώς θα τις πείσει αν δεν κάνει μεταρρυθμίσεις; Και γιατί να το κάνει αφού δανείζεται από Ε.Ε. και ΔΝΤ;
Κλάους Ρέγκλινγκ: Δεν θα υπάρξει καμία αναδιάρθρωση χρέους. Το επιτόκιο αυτών των δανείων (σ.σ. του ESM) έχει παγώσει για τα επόμενα δέκα χρόνια. Όλο αυτό ισοδυναμεί με αναδιάρθρωση χρέους.
