Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος*
Μοιάζει με άνοστο αστείο και όμως είναι αντικειμενική πραγματικότητα. Ο πρωθυπουργός μας Αλέξης Τσίπρας, που εμαίνετο κατά των αγορών και έλεγε δεικτικά ότι «θα χορεύουν πεντοζάλη», σήμερα είναι ό ίδιος μεταλλαγμένος πλήρως – στα λόγια του Κωστή Βάρναλη, «αχ που ΄σαι νιότη, που ΄δειχνες πως θα γινόμουν άλλος !!!- που χορεύει ξέφρενα μαζί τους, με έναν άτεχνο και ανοίκειο για αυτόν τρόπο …
Και ενώ ο χορός έχει ανάψει για τα καλά και η Ελλάδα έχει για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση, εφαρμόζεται στην χώρα ένα ακραίο και αδίστακτο φιλελεύθερο πρόγραμμα, που ισοπεδώνει μέρα με την ημέρα, ότι ζωντανό έχει απομείνει στον έρημο τόπο. Προς δόξην πάντα της αριστεράς και της «κοινωνικής δικαιοσύνης» !!! O tempora O mores !!! Τα ημερομίσθια έχουν απομειωθεί τόσο πολύ, που οι εργαζόμενοι καταφεύγουν στην Κύπρο, για να αναζητήσουν έστω υψηλότερο βασικό μισθό εργασίας. Η ευέλικτη εργασία, είναι το νέο κυριαρχούν μοντέλο, που προσδοκά να μειώσει την ανεργία. Οι συντάξεις περικόπτονται ασύστολα, φέρνοντας σε απελπισία τους συνταξιούχους, ενώ και στον εμπορικό κόσμο, ραχοκοκαλιά άλλοτε της εθνικής οικονομίας, λαμβάνουν χώρα κατακλυσμιαίες αλλαγές. Κλείνουν τα μικρά καταστήματα και θεριεύουν οι αλυσίδες και τα παραρτήματα των πολυεθνικών. Ακόμα τα ακμάζοντα περιφερειακά αεροδρόμια έχουν περάσει σε ιδιώτες και επίκειται και η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, που αν υλοποιηθεί και αυτή, πολύ λίγα θα μπορούν να γίνουν μετά προς όφελος του κόσμου της εργασίας. Εν κατακλείδι το ακραίο φιλελεύθερο πρόγραμμα εφαρμόζεται στο έπακρο από μια αριστερή κυβέρνηση – που το απεστρέφετο μετά βδελυγμίας … – με εξαίρεση βεβαίως, την υιοθετούμενη εξοντωτική φορολογία, που βεβαίως δεν είναι δομικό στοιχείο του φιλελευθερισμού. Και όλα αυτά χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, χωρίς ο κόσμος να βγαίνει όπως άλλοτε στους δρόμους και με μια απίστευτη κοινωνική ηρεμία, να κλείνει το πέπλο της εκκωφαντικής σιωπής ! Προφανώς το σύνδρομο της Στοκχόλμης, έχει αδρανοποιήσει κάθε κοινωνική αντίσταση και οδηγεί στην πλήρη υποταγή.
Η κυβέρνηση προκειμένου να αποπροσανατολίσει τον κόσμο και να διασκεδάσει τις ενδοκομματικές της δυνάμεις αντίστασης, πετάει την μπάλα στην εξέδρα, με την εφαρμογή ορισμένων ισοπεδωτικών μέτρων, δήθεν «κοινωνικής δικαιοσύνης», που και προσβάλλουν τις κλασικές ελληνικές αξίες ζωής, αλλά και προξενούν την θυμηδία στον κόσμο των επενδυτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κατάργηση της αριστείας στην παιδεία και η συνειδητή υποβάθμιση των αξιολογήσεων στο δημόσιο, στο όνομα δήθεν της «ισότητας». Ενέργειες που υποδηλώνουν το αληθινό πολιτικό της γονιδίωμα, ήτοι την ισοπέδωση προς τα κάτω.
Υφίσταται έτσι σοβαρός κίνδυνος, ο πρωθυπουργός, να βρεθεί σε λίγο καιρό, συρόμενος από το μανίκι. Από την μια το κόμμα του που αντιδρά σφόδρα για την νεοφιλελεύθερη μετάλλαξή του και από την άλλη οι αγορές, που τον τραβούν αδηφάγα στον ρυθμός τους. Σε ένα έτος ευελπιστούμε επιτέλους, να βγούμε από το επάρατο μνημόνιο και την μέγγενη της επιτήρησης. Εθνική προσδοκία σε μια ιστορική μας καμπή σαν λαού, που θα μας ξαναδώσει την χαμένη μας αυτοπεποίθηση και την απολεσθείσα εθνική κυριαρχία. Όμως ταυτόχρονα όταν θα συμβεί αυτό, θα οδεύουμε και στις εκλογές. Οι πιέσεις που θα ασκηθούν στον Αλέξη Τσίπρα, για διορισμούς και παράταιρες με τους καιρούς παροχές, θα είναι τεράστιες. Και ο περυσινός Δεκέμβριος απέδειξε έμπρακτα, ότι ο πρωθυπουργός ενδίδει, για να ικανοποιήσει τις επιταγές του κόμματος. Αν λοιπόν ενδώσει όπως αναμένεται, η ακόμα προκύψει καμιά απρόβλεπτη εξέλιξη στα δημόσια έσοδα, τότε οι ηρακλειδείς του μνημονίου, θα τον «φιλοδωρήσουν», με ένα ακόμη μνημόνιο τύπου «έκτακτη γραμμή». Και τότε θα πάνε στράφι για μια ακόμα φορά, οι αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού.
Αλλά φτάνοντας στην έξοδο του μνημονίου, ο Αλέξης Τσίπρας, θα συνειδητοποιήσει και κάτι ακόμα. Σήμερα οι αγορές «χορεύουν» μαζί του, υπο το προστατευτικό κέλυφος του μνημονίου, με έναν δημοσιονομικά απείθαρχο και θεσμικά αστήρικτο παρτενέρ. Όταν όμως σε έναν χρόνο, θα βγούμε από την επιτροπεία, τότε θα τον υποβάλλουν σε ανηλεείς βασάνους, αφού οι αγορές δεν ξεχνούν τα παθήματά τους με την Ελλάδα, την οδυνηρή δεκαετία του 2000. Ίσως λοιπόν ο ανέμελος φετινός ξέφρενος χορός, να είναι για τον πρωθυπουργό, ο «τελευταίος χορός» …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
