Προστατευόμενες περιοχές, καταφύγια άγριας ζωής, υγρότοπους και παραλίες μοναδικής φυσικής ομορφιάς στις Κυκλάδες βγάζει στο σφυρί το ΤΑΙΠΕΔ, όπως καταγγέλλει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Συρμαλένιος κάνοντας λόγο για «έγκλημα» και καλώντας σε «πλατιά συσπείρωση πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, με στόχο την οργάνωση της αντίστασης και την αποτροπή του ξεπουλήματος».
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει ο Ν. Συρμαλένιος, στο ΦΕΚ με ημερομήνια 5 Ιουνίου, οι παρακάτω παραλίες μεταβιβάζονται προς πώληση στο ΤΑΙΠΕΔ:
Νάξος: Αγερσανί – Λίμνη Αλυκής 1.090 στρ., Άγιος Προκόπιος-Αγία Άννα 161 στρ., Αγ. Αρσένιος-Βίβλος 99,7 στρ. και Κάλαντος 50,4 στρ., Ηρακλειά: Λιβάδι 7,2 στρ., Πάρος: Αλυκή Πάρου, τρεις εκτάσεις με σύνολο στρεμμάτων 117,1, Αντίπαρος: Παναγιά 20 στρ., Σύρος: Παραλία Γαλησσά 27,9 στρ., Μύκονος: Καφέ Κάβος, δύο εκτάσεις με σύνολο στρεμμάτων 28, Άνδρος: Άρνη – Ατένι Υδρούσας 26,5 στρ., Μήλος: Χειβαδολίμνη 63,8 στρ., Τήνος: Άγιος Ιωάννης, Πόρτο 55 στρ., Κύθνος: «Ξενία και Ιαματική Πηγή Κύθνου», Λουτρά 7,2 στρ., Σαντορίνη: Καμάρι, δύο εκτάσεις με σύνολο στρεμμάτων 10,6.
Μεταξύ των περιοχών που προωθούνται προς «αξιοποίηση» εντάσσονται περιοχές που προστατεύονται από το πρόγραμμα Natura 2000, όπως η Χειβαδολίμνη στη Μήλο, το νησί της Ηρακλειάς, ο Γαλησσάς στη Σύρο, καταφύγια άγριων ζώων όπως η Αγερσανί – Λίμνη Αλυκής στη Νάξο, υγρότοποι όπως ο Άγιος Προκόπιος, η Αλυκή Πάρου, η Παναγιά στην Αντίπαρο, αλλά και ζώνες ειδικής προστασίας όπως το Ατένι Υδρούσας στην Άνδρο.
«Το πρόσχημα αυτής της εκποίησης δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ‘αξιοποίηση’ λιμνάζουσας δημόσιας περιουσίας, η δημιουργία και η δυνατότητα είσπραξης εσόδων και η ανάπτυξη των περιοχών από τις νέες ιδιωτικές ιδιοκτησίες μέσω των επενδύσεων και της υποτιθέμενης απασχόλησης που θα επιφέρουν. Παράλληλα, τα κυβερνητικά σχέδια για άλωση των παραλιών και του αιγιαλού από τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα ολοκληρώνουν την εικόνα περιβαλλοντικής καταστροφής και αποκλεισμού της κοινωνίας από τα δημόσια αγαθά» αναφέρει ο Ν. Συρμαλένιος προσθέτοντας ότι αποσιωπάται έτσι η μεταβίβαση δημόσιας περιουσίας σε εξευτελιστικές τιμές, η απαγόρευση χρήσης και αξιοποίησης από τις τοπικές κοινωνίες και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, το άνοιγμα σε αλλαγές χρήσεων γης και καταστροφής του τοπίου και του περιβάλλοντος. «Το πολύ-πολύ αυτό που μας επιφυλάσσεται είναι ένα μοντέλο ανάπτυξης φθηνής εργασίας και απόλυτης κερδοφορίας για τους αγοραστές, χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος για τις τοπικές κοινωνίες» καταλήγει.
