Ωραίες και περισπούδαστες αναλύσεις διαβάζουμε τις τελευταίες ώρες σχετικά με τη χρησιμότητα και την αξία της μείωσης των ομάδων στη Σούπερ Λίγκα, από 18 σε 16.
Μιλάμε, φυσικά, για το προφανές. Διότι το να παίζουν 18 ομάδες στην πρώτη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος εξυπηρέτησε μόνο πολιτικές σκοπιμότητες και ψηφοθηρικές βλέψεις.
Είναι επίσης προφανές ότι χρειάζεται και περαιτέρω μείωση τα επόμενα χρόνια. Να γίνουν 12 ή 14 οι ομάδες, να υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια συμμετοχής τους στη Λίγκα, τόσο οικονομικής βιωσιμότητας, όσο και υποδομών, εγκαταστάσεων και παρουσίας ικανού αριθμού θεατών στους αγώνες τους.
Δεν ανακαλύπτει κάποιος την Αμερική, προτείνοντας τέτοιες ιδέες που επί σειρά ετών παραμένουν σε επίπεδο οραμάτων και ανεφάρμοστες από τους διάφορους φορείς.
Εδώ, όμως, μιλάμε ότι δεν μπορούν να συμφωνήσουν στα βασικά. Έχει ήδη αρχίσει πριν από ένα μήνα το πρωτάθλημα της Superleague, αρχίζει και εκείνο της Football League και ακόμα δεν έχει συμφωνηθεί και αποφασιστεί πόσες ομάδες θα υποβιβαστούν και πόσες θα προβιβαστούν στο τέλος της περιόδου! Ναι, στο τέλος της τρέχουσας περιόδου!!!
Οι δύο διοργανώτριες διαφωνούν (η μεγάλη Λίγκα λέει να πέσουν 2 να ανεβούν 2, η μικρή να είναι 3 που θα πέσουν και 3 που θα ανεβούν), ρίχνουν το μπαλάκι στην ΕΠΟ η οποία είναι για να επικυρώνει τέτοιου είδους αποφάσεις και όχι για να τις λαμβάνει.
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο, δηλαδή το ποιός έχει την ευθύνη να αποφασίσει. Το θλιβερό παραμένει ότι τέτοιου είδους αστειότητες δεν συναντώνται σε κανένα πρωτάθλημα της Ευρώπης. Όχι στα προηγμένα, ακόμη και στα πιο άσημα.
Τί άλλα σχέδια και πλάνα να προχωρήσουν όταν για τους βασικούς όρους διεξαγωγής ενός πρωταθλήματος, θα… τελειώσει το πρωτάθλημα κι ακόμα δεν θα έχουν συμφωνήσει οι εμπλεκόμενοι!
