Γράφει ο Πέτρος Χασάπης
Χθες περίμενα στην ουρά μιας τράπεζας. Κοιτώντας τα άτομα που περίμεναν υπομονετικά και αμίλητα στην ουρά προκειμένου να έρθει η σειρά τους για να κάνουν την δοσοληψία τους με την τράπεζα, συνειδητοποίησα ότι τελικά όλοι εξαρτόμαστε πλέον από το νέο «Θεό» της ζωής μας την Τράπεζα.
Έτσι όπως έκαναν το οικονομικό σύστημα, κοινός τόπος της ζωής όλων μας είναι η τράπεζα, δηλαδή το απόλυτο αφεντικό, ο απόλυτος εξουσιαστής. Απαγορεύεται από το σύστημα η εθνικοποίηση των τραπεζών τις οποίες διασώζει ο ίδιος ο λαός, ούτε καν δικαίωμα ψήφου των μετοχών που κατέχει δεν έχει, γιατί απλά τότε το αφεντικό θα γίνει ο λαός, πάνω από την τράπεζα. Αντίθετα το σύστημα θέλει την τράπεζα πάνω από το λαό.
Μας έχουν κάνει λοιπόν όλους να προσευχόμαστε, να αγωνιούμε, να πληρώνουμε και να θυσιάζουμε τις ζωές μας, προκειμένου να μην καταρρεύσει ο νέος εικονικός «Θεός» μας, γιατί τότε θα έρθει το απόλυτο χάος μας λένε.
Προς το παρόν φυσικά, γιατί αμέσως κάτι άλλο θα τις αντικαταστήσει. Η ζωή βρίσκει πάντα τον τρόπο για να συνεχίσει.
ΥΓ. 1. Προς απόδειξη της πιο πάνω άποψης, η μνημονιακή κυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου, θυσιάζοντας εργαζόμενους, ασφαλιστικά ταμεία και κράτος, στο βωμό του νέου «Θεού», αλλάζει τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και ορίζει ότι σε περίπτωση πλειστηριασμού, η τράπεζα θα ικανοποιείται πρώτη από το πλειστηρίασμα και ό,τι περισσέψει, μετά την τράπεζα, θα πάρουν οι εργαζόμενοι κ.λ.π., καθόσον θεωρεί τους εργαζόμενους ως εμπορευόμενους την εργασία τους και ότι αναλαμβάνουν επιχειρηματικό ρίσκο απέναντι σε απατεώνες εργοδότες, ενώ ο «Θεός» θεωρείται από εδώ και στο εξής, αναμάρτητος και εξαγνισμένος από κάθε ρίσκο για τα δάνεια που χορηγεί.
2. Οι δικηγόροι συνεχίζουν την πολυήμερη απεργία τους για τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, υπέρ των πολιτών, αλλά τα ΜΜΕ (όργανα των τραπεζών) σιωπούν. Ο λαός πρέπει να σηκωθεί από τους καναπέδες και να σταθεί στο πλάι των δικηγόρων.
