Στα 6,38 δισ. ευρώ… σταθεροποιήθηκε τελικά η εκτίμηση για τις νέες κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της ΤτΕ στα τέλη της προηγούμενης βδομάδας. Θυμίζουμε ότι οι σχεδόν επίσημες διαρροές με την άφιξη της τρόικα ήταν στα 5 δισ. ευρώ, ύστερα από το δημοσίευμα των Financial Times περί εκτιμήσεων του ΔΝΤ πολλαπλάσιου ύψους έγιναν “5,5 – 6 δισ. ευρώ”, στη συνέχεια έγιναν “όχι πάνω από 6 δισ. ευρώ”, για να φτάσουν τελικά στα 6,38 δισ. ευρώ – με ακρίβεια δευτέρου δεκαδικού ψηφίου παρακαλώ! Και μόνο αυτό το γεγονός δείχνει ότι η περιβόητη έκθεση της Black Rock έγινε “πατσαβούρι” στα χέρια των διαπραγματευόμενων πλευρών, οι οποίες ήταν πολλές: οι τραπεζίτες (χωρίς κοινό μέτωπο μεταξύ τους), η ΤτΕ, η ΕΚΤ, η ευρωπαϊκή τρόικα, το ΔΝΤ και φυσικά η κυβέρνηση. Διότι αν το ζήτημα ήταν μόνο να ληφθεί υπόψη το βασικό (αισιόδοξο) σενάριο της έκθεσης της Black Rock, αυτό θα ήταν ένα, συγκεκριμένο και δεν θα τροποποιούνταν διαρκώς…
Όλο το πρόβλημα για το οποίο η κυβέρνηση και η ΤτΕ έδωσαν μάχη ήταν να υπολογιστούν οι νέες κεφαλαιακές ανάγκες σε ύψος τέτοιο, ώστε να μπορούν οι σημερινές διοικήσεις των τραπεζών και κάποιοι μέτοχοι “ιδιαίτερης βαρήτητας” να ανταποκριθούν στο ύψος των νέων κεφαλαιακών αναγκών (να μπορούν για παράδειγμα να καλύψουν τις αυξήσεις κεφαλαίου), ώστε να μη βγουν εκτός παιχνιδιού. Από αυτή την άποψη, τα 6,38 δισ. ευρώ δείχνουν τα ανώτατα όρια αντοχής τους…
Το ΔΝΤ πάντως, που οι αντιρρήσεις του βασίζονται σε δικούς του υπολογισμούς για τα “κόκκινα δάνεια” των τραπεζών (που αναμένεται να “χτυπήσουν κόκκινο” μέχρι το τέλος του 2014), έβαλε στο τραπέζι και έναν καθαρά πολιτικό παράγοντα: τις επιπτώσεις μιας νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του Μαΐου, που θα μπορούσε ενα ορίσει μια σύντομη προεκλογική περίοδο με δυναμική ανάδειξής του στην κυβέρνηση! Σε αυτή την περίπτωση, θα έπρεπε να υπολογιστούν και οι συνέπειες από μια φυγή κεφαλαίων (καταθέσεων) στο εξωτερικό…
Ποιος είπε ότι η οικονομία δεν είναι (και) πολιτική;
