Γράφει η Κωνσταντίνα Κωνσταντίνου
Μέσα στις μέρες του Πάσχα, οι Δ Ο Υ χτύπησαν πάλι με δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών όσων χρωστούν στο κράτος. Χωρίς να ενημερώσουν επαρκώς για τις κατασχέσεις.
Διότι, ξέρετε, το δημόσιο είναι υποχρεωμένο να ενημερώνει τυπικά τους πολίτες. Και το κάνει. Πάει και κρύβει ουσιώδεις ενημερώσεις ανάμεσα σε σωρεία πληροφοριών, σε γωνιές ηλεκτρονικών πλατφόρμων, δύσχρηστων και κουραστικών.
Και θα πει κάποιος πολύ σωστά πως όποιος χρωστάει πρέπει να πληρώνει.
Όμως πως θα ξεχρεώσει ο φορολογούμενος όταν του δεσμεύεις αυτά τα λίγα που μπορεί να έχει και του λες «Πήγαινε να κάνεις ρύθμιση»;
Πώς θα κάνει την ρύθμιση;
Τρέχει ο άμοιρος ο Έλληνας (διότι πέρα από τα πολλά κακά του, σε αυτή την περίπτωση μόνο άμοιρος μπορεί να χαρακτηριστεί), κάνει τη ρύθμιση η οποία, λέει, «θα έχει ισχύ αν καλύπτεις και τις υπόλοιπες πληρωμές σου, αλλιώς χάνεται».
Πάει στην τράπεζα και ενημερώνεται ότι τα χρήματά του που έχουν δεσμευτεί από την εκάστοτε Δ Ο Υ δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ούτε καν για πληρωμή προς το κράτος. Είναι μπλοκαρισμένα στην τράπεζα.
Δεν είναι δικά του. Δεν είναι της τράπεζας. Και δεν αφαιρούνται καν ως φόροι.
Συν, όποια άλλη κατάθεση γίνει στον λογαριασμό δεσμεύεται μέχρι να ξεχρεώσει.
Μα αφού δεσμεύεται το κάθε ποσό που κατατίθεται, πώς θα ξεχρεώσει;
Θα πρέπει ο φορολογούμενος να λειτουργήσει εξωτραπεζικά; Πώς;
Διότι ο δεσμευμένος του λογαριασμός είναι ‘κόκκινος’. Τα χρήματα που μπαίνουν «κοκκινίζουν», υπό την έννοια ότι δεν κινούνται.
Πείτε μου αν υπάρχει λογική στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες που προσπαθήσαμε να φτιάξουμε (και ποτέ δεν έγιναν ενιαίες) όπως επίσης και στους περιορισμούς/ αποφάσεις που βάζει το κράτος σε πολίτες μέσω τραπεζικών λογαριασμών.
Πώς θα βρει το δίκιο του ο πολίτης;
Πώς θα ξεχρεώσει, ακόμα και να θέλει;
Και πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο με τον πλέον νόμιμο και οργανωμένο τρόπο;
Πώς γίνεται σε μία τέτοια κατάσταση οι τράπεζες να μην χάνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών;
Αφού το κράτος ανεβάζει τους φόρους στο Θεό χωρίς να δίνει κίνητρα να κινηθεί η αγορά.
Αφού πιέζει όλο και περισσότερο τους επαγγελματίες αναγκάζοντας τους να μειώνουν τους εργαζόμενους τους, αυξάνοντας την ανεργία και τα χρέη του Έλληνα, που θα βρεθούν τα χρήματα να πληρωθούν οι φόροι με υψηλό συντελεστή, ΦΠΑ, ο ΕΝΦΙΑ, οι ασφάλειες, η ΔΕΗ;
Πώς θα έχει το ίδιο το κράτος έσοδα σε τελική ανάλυση;
Δεσμεύοντας περιουσίες; Διότι είμαστε μια ανάσα πριν από αυτό.
Μπράβο στην κυβέρνηση που δουλεύει εναντίον των πολιτών της, ακόμα και του ίδιου του κράτους. Και το μεγαλύτερο κρίμα είναι το γεγονός πως το βασικό της αφήγημα προεκλογικά ήταν οι ‘φρέσκιες ιδέες’, η ‘αλλαγή’, το γεγονός πως ο αρχηγός της είναι ‘ένας νέος άνθρωπος’.
Η Ελλάδα όχι μόνο δεν εκσυγχρονίζεται, με οργανωμένες σύγχρονες ενιαίες πλατφόρμες του δημοσίου που θα έλυναν τεράστιο κομμάτι του φορολογικού μπερδέματος, εφόσον λειτουργούσαν σωστά. Έχει χάσει κιόλας τα βασικά πλέον.
Οι πολίτες δεν προστατεύονται.
Ο πυρήνας αυτού του προβληματισμού μου ανήκει σε όλους τους Έλληνες, σε όλους τους πολίτες.
Χρειαζόμαστε επιτέλους κάποιον να πάρει αποφάσεις υπέρ του λαού και να κινηθεί με γνώμονα το άτομο.
