Η νέα έκθεση του ΔΝΤ δεν περιέχει καμία έκπληξη, καθώς αποτελεί την προαναγγελθείσα εδώ και μήνες θεωρία του Ταμείου. Λέει τρία πράγματα: 1) Η Ελλάδα χρειάζεται επιπλέον δημοσιονομική προσαρμογή ύψους 3,5% του ΑΕΠ (περί τα 6,8 δισ. ευρώ) μέχρι το 2016, εκ των οποίων τα 2,7 δισ. ευρώ πρέπει να βγουν το 2014. 2) Χρειάζεται επιπλέον “κούρεμα” στον επίσημο τομέα-OSI, ώστε το δημόσιο χρέος να υποχωρήσει κάτω από το 124% του ΑΕΠ το 2020. 3) Το ΔΝΤ διατηρεί την εκτίμηση για φέτος στο 0% του ΑΕΠ για το πρωτογενές πλεόνασμα και εν συνεχεία 1,4% για το 2014, 3% για το 2015 και 4,5% τα επόμενα δυο χρόνια. Το έλλειμμα υπολογίζεται σε 4,1% του ΑΕΠ το 2013 (έναντι 4,6% στην αντίστοιχη έκθεση του Απριλίου) και σε 3,3% του ΑΕΠ το 2014 (έναντι 3,4%). Αναμένεται δε να συνεχίσει να παρουσιάζεται έλλειμμα και τα επόμενα χρόνια (2,1% το 2015 και 0,8% το 2018).
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μα ότι το πράμα δεν βγαίνει, αλλά υπονοείται ότι δεν αντέχονται και άλλα πρόσθετα μέτρα. Επίσης, σημαίνει ότι το προσχέδιο του προϋπολογισμού θα πάει άκλαυτο, γιατί η Τρόικα θα το απορρίψει. Γι΄ αυτό και ο υπουργός Οικονομικών Γιαν. Στουρνάρας στην ανακοίνωση που έβγαλε έντρομος καταλήγει: «Σε κάθε περίπτωση, το όποιο κενό που υπάρχει έως το 2017, με τους στόχους που υπάρχουν σήμερα, θα καλυφθεί με έλεγχο των δαπανών και με πρωτοβουλίες για βελτίωση της φορολογικής συμμόρφωσης, αλλά και από την ορατή ήδη καλυτέρευση του μακροοικονομικού κλίματος». Τι σημαίνει αυτό; Μα ότι θα συνεχιστεί η λιτότητα με περικοπές του κοινωνικού κράτους, των συντάξεων κ.ο.κ.
Σε δεύτερη ανάγνωση, το ΔΝΤ πιέζει την Ελλάδα για να πιέσει το Βερολίνο να κάνει το κούρεμα και να αλλάξει πολιτική. Αυτό το game θα παιχτεί τώρα, ενόσω δηλαδή θα γίνονται διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης. Η Γερμανία έχει επιβάλει στην ευρωζώνη συνολικά και στην ίδια την Ελλάδα, να προχωρούν «by the book», επιδιώκοντας πρώτα να είναι συνεπής στις δεσμεύσεις περί πρωτογενούς πλεονάσματος και στη συνέχεια να διεκδικήσει βιώσιμη λύση για το χρέος. Αυτό σημαίνει τρίτο πακέτο βοήθειας, νέα αύξηση του χρέους και επιμήκυνση της εξάρτησης της χώρας από τους δανειστές.
