«Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που πέρασα τέτοια λαχτάρα εδώ μέσα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό το παιχνίδι και τον Ρομπέρτο».
Ο μεσήλιξ φίλος του Ολυμπιακού τα είπε όλα σε μια κουβέντα, κατεβαίνοντας – περισσότερο αποκαμωμένος κι από τους παίκτες της ομάδας του – τα σκαλοπάτια του Καραϊσκάκη, τη νύχτα της Τρίτης…
Αυτό που συνέβη στον αγώνα με την Μπενφίκα ήταν πρωτόγνωρο από πολλές απόψεις.
Δεν έχει υπάρξει ξανά εντός έδρας ευρωπαϊκό ματς του Ολυμπιακού, στο οποίο να δέχτηκαν οι Πειραιώτες τέτοια πίεση. Ούτε όταν υποδέχτηκε την Ρεάλ, την Μάντσεστερ, την Λίβερπουλ. Ούτε όταν ηττήθηκε με μεγάλα σκορ από την Λιόν, την Βαλένθια ή την Παρί Σεν Ζερμέν.
Δεν έχει ξανασυμβεί σε εντός έδρας ευρωπαϊκό παιχνίδι να αποθεώνεται ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού με τον τρόπο που τον ευχαρίστησε 35.000 κόσμος για τις αποκρούσεις του. Ούτε φυσικά να μπαίνει ο προπονητής της ελληνικής ομάδας μέσα στον αγωνιστικό χώρο για να πάει να τον αγκαλιάσει, όπως έκανε ο Μίτσελ με τον Ρομπέρτο.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και στο ποδόσφαιρο, ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη που τον οδηγεί στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, είχε την τύχη που πολλές φορές του έλειψε τα προηγούμενα χρόνια, ο Μίτσελ συνέχισε να απολαμβάνει τη λάμψη του αστεριού που τον ακολουθεί από την αρχή της φετινής περιόδου.
Κι όλα καλά; Όχι ακριβώς…
Ο Ολυμπιακός έχει πάρα πολλά πράγματα να διορθώσει και να βελτιώσει στο παιχνίδι του, κάτι που φάνηκε περίτρανα τόσο εναντίον του Παναθηναίκού που ήταν καλύτερος, όσο και στο σφυροκόπημα της Μπενφίκα που εξουδετέρωσε ο Ρομπέρτο.
Διότι αν δεν το κάνει, θα έρθει η στιγμή που η φωνή της εξέδρας θα μετατραπεί σε κραυγή και η λαχτάρα που πέρασαν οι οπαδοί του στο ματς της Τρίτης δεν θα έχει καλό τέλος στο σκορ που θα γράφουν τα μάτριξ.
