Το Βερολίνο αντιλαμβάνεται ότι η πίεση που θα δεχθεί από τις χώρες μέλη της ευρωζώνης στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου θα είναι κρίσιμη και προσπαθεί να κρατήσει καθυστέρηση σε όλα τα μέτωπα. Δεν αποκλείεται ακόμη και το ενδεχόμενο να πάει στη σύνοδο η κα Μέρκελ ως υπηρεσιακός καγκελάριος. Η τακτική του Βερολίνου δεν κρύβεται.
Πρώτον, προσπαθούν να παρακάμψουν την Κομισιόν στο ζήτημα της τραπεζικής ενοποίησης και να φτιάξουν ένα άτυπο διευθυντήριο που θα αποφασίζει ποιες τράπεζες θα κλείνουν. Δεύτερον, έβγαλαν τον απίστευτο κύριο Hans-Werner Sinn να δείξει την πόρτα της ευρωζώνης σε Ισπανία, Ελλάδα, Πορτογαλία. Τρίτον, τον έβγαλαν πάλι για να δηλώσει ότι τα λάθη του Ντράγκι επιβαρύνουν την Ευρώπη, εννοώντας την πολύκροτη μείωση στα επιτόκια της ευρωζώνης.
Η Ευρώπη φοβάται την ιαπωνική ασθένεια, τον αποπληθωριστή του ΑΕΠ που μειώθηκε κατά περίπου 1,2% ετησίως από το 1999 ως το 2013. Σήμερα βρίσκεται τόσο χαμηλά όσο ήταν και το 1980. Ήταν μια πραγματική καταστροφή, την οποία η Ιαπωνία μόλις σήμερα ίσως καταφέρει να ξεπεράσει με την υποτίμηση του γεν. Ο αποπληθωριστής του ΑΕΠ της ευρωζώνης ήταν μόλις 1,6% υψηλότερος στο β΄ τρίμηνο του 2013 σε σχέση με έναν χρόνο πριν. Ο δείκτης τιμών καταναλωτή του Οκτωβρίου αυξήθηκε μόνο 0,7%. Πρόκειται πράγματι για χαμηλά μεγέθη. Υπό αυτό το πρίσμα, ο φόβος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τον αποπληθωρισμό και η μείωση επιτοκίων της περασμένης εβδομάδας είναι κατανοητά.
Ο Ζιν λέει ότι ο αποπληθωρισμός σε τμήματα της νομισματικής ένωσης δεν είναι το ίδιο με τον αποπληθωρισμό στο σύνολο της Ένωσης, και ότι η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία πρέπει να υποτιμηθούν σε πραγματικά μεγέθη κατά 30% συγκριτικά με τον μέσο όρο της ευρωζώνης, για να διορθώσουν τις παραμορφώσεις που προκλήθηκαν πριν από την κρίση από την πληθωριστική πιστωτική φούσκα, την οποία δημιούργησε το ενιαίο νόμισμα, κι έτσι να αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Το λέει και δεν κοκκινίζει, ενώ αυτό έχει ήδη συμβεί.
Ο Ζιν υποστηρίζει ότι η αγορά προετοιμάζεται για μια ευθυγράμμιση στις συγκριτικές τιμές. Στη Γερμανία οι αποταμιευτές και οι θεσμοί έχουν στραφεί στην εγχώρια αγορά ακινήτων, προκαλώντας μια κατασκευαστική άνθηση η οποία έχει φέρει ελλείψεις εργατικού δυναμικού, έχει αυξήσει τους μισθούς και μπορεί εν τέλει να προκαλέσει γενικότερο πληθωρισμό στους μισθούς και στις τιμές. Η νέα άνθηση έχει τη δυνατότητα να μειώσει το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών που όλοι επικρίνουν. Το χρήμα που προσφέρεται με χαμηλά επιτόκια από τις εκτυπωτικές μηχανές του Νότου έχει ηρεμήσει τις αγορές κεφαλαίου. Αλλά έχει το τίμημα της επιβράδυνσης της ευθυγράμμισης των συγκριτικών τιμών αγαθών που χρειάζεται για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα, ισχυρίζεται ο Ζιν.
