Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο πως η ελληνική οικονομία είναι το «κλοτσοσκούφι» πολιτικών και οικονομικών παιχνιδιών που «στήνονται» από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι βγαίνουν από καιρό σε καιρό για να κουνήσουν το δάκτυλο και να μας πουν «κάντε τα μαθήματά σας», η ελληνική κυβέρνηση τρέχει πανικόβλητη να τα κάνει, πλην όμως …οι επιδόσεις δεν αναγνωρίζονται.
Ό,τι και να πει σήμερα ο Στουρνάρας στο Eurogroup, η στάση που θα κρατήσουν οι δανειστές είναι προαποφασισμένη. Διάφορες δηλώσεις έχουν δώσει ήδη το κλίμα. Τα στοιχεία θα αμφισβητούνται και η Ελλάδα θα πιέζεται για πρόσθετα μέτρα που αποδεδειγμένα δεν οδηγούν σε καμιά ανάκαμψη και σε καμία ανάπτυξη. Κι αυτό το γνωρίζουν όλοι πάρα πολύ καλά.
Όπως επίσης γνωρίζουν πως η παρούσα κυβέρνηση αδυνατεί να συνεχίσει να παριστάνει τον «καλό μαθητή» ψηφίζοντας το ένα καταστρεπτικό μέτρο μετά το άλλο. Γι αυτό και στην μηντιακή αγορά της Ευρώπης άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορα σενάρια που εξορκίζουν το ενδεχόμενο των εκλογών (ό,τι δηλαδή είναι αυτονόητο για μια δημοκρατία) και μηχανεύονται διάφορες εξαμβλωματικές «λύσεις» νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή!
Με απλά λόγια οι δανειστές αφού κατέστρεψαν την οικονομία, τώρα συνειδητά επιδιώκουν να καταστρέψουν και τη δημοκρατία. Για αυτό και διαφωνώ πλήρως με όσους υποστηρίζουν πως όλα γίνονται εξαιτίας μιας λανθασμένης συνταγής. Αυτά είναι ανοησίες. Ξέρουν πολύ καλά και τι κάνουν και γιατί το κάνουν.
Μέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουν ανατραπεί πλήρως οι σχέσεις εντός της Ε.Ε. Οι σχέσεις ισότιμων εταίρων εξελίχθηκαν σε σχέσεις δανειστών και δανειοληπτών και ο κατήφορος μοιάζει να μη σταματάει εδώ. Αρχίζει να μοιάζει όλο και περισσότερο με σχέση φεουδάρχη και δουλοπάροικου, δηλαδή οι δανειστές πιστεύουν πως έχουν αποκτήσει δικαιώματα ζωής και θανάτου πάνω μας.
Η Ευρώπη μετεξελίσσεται σε Γερμανικό φέουδο. Διότι όπως λέει κι ο θυμόσοφος ελληνικός λαός «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι». Ε, λοιπόν το χούι των Γερμανών είναι ο μιλιταρισμός, άσχετα αν στη σημερινή συγκυρία εκδηλώνεται με οικονομικούς όρους και όχι με τεθωρακισμένα Panzer. Ωστόσο γίνεται όλο και πιο καθαρό πως η οικονομική κυριαρχία, μεθοδικά και προγραμματισμένα με τον γερμανικό τρόπο, αρχίζει να αναδύεται ως πολιτική επικυριαρχία.
Συνεπώς όσο ο Στουρνάρας πηγαίνει με τα χαρτιά του και τους αριθμούς του στα Eurogroup, παίζουμε στο γήπεδο της γερμανικής οικονομικής κυριαρχίας. Και θα είμαστε μονίμως ηττημένοι. Είτε κάνουμε τα «μαθήματα», είτε όχι. Νόημα μπορεί να έχει μόνο μια εναλλακτική αντίληψη που θα θέτει σαφή πλαίσια περί του είναι διαπραγματεύσιμο και τι αδιαπραγμάτευτο όχι με οικονομικούς όρους αλλά με όρους εθνικής κυριαρχίας. Όταν δεν μπορείς να αλλάξεις το παιχνίδι, αλλάζεις το γήπεδο. Και είναι σαφές πως ο Στουρνάρας δεν κάνει για αυτή την δουλειά…
ΥΓ: Για όσους βιαστούν να κρίνουν υπερβολική την παραπάνω ανάγνωση της ευρωπαϊκής πραγματικότητα ας διαβάσουν με προσοχή το απόσπασμα που παραθέτω: «Προτείνεται η δημιουργία μιας μεγάλης οικονομικής ζώνης εντός της οποίας η οικονομία θα αναπτύσσεται με ελάχιστη επιρροή από το κράτος. Μιας οικονομικής κοινότητας σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Με κοινό νόμισμα… ή τουλάχιστον σταθερές ισοτιμίες, κατάργηση δασμών και συνόρων, συλλογικές εμπορικές συνθήκες με άλλες ηπείρους και κράτη, μια κεντρική Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα». Πότε και ποιος; 9 Ιουλίου 1940, Χέρμαν Βίλχεμ Γκαίρινγκ, Υπουργός Εσωτερικών του Γ Ράιχ και Πρωθυπουργός του ομόσπονδου κρατιδίου της Πρωσίας, θέσεις από τις οποίες ίδρυσε την Γκεστάπο και τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης για πολιτικούς αντιφρονούντες. Αυτά…
