Η περιβόητη διαγραφή χρεών για την οποία έγραψαν τα μνημονιακά μέσα, κάθε άλλο παρά περί αυτού πρόκειται. Χθες, αναρτήσαμε ολόκληρη την απόφαση προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης. Ας ερμηνεύσουμε τώρα την απόφαση. Αφού χαρακτηριστούν τα χρέη προς την εφορία ως ανεπίδεκτα είσπραξης, επί δέκα χρόνια αναστέλλεται αυτοδίκαια η παραγραφή της οφειλής, δεν χορηγείται στον οφειλέτη και σε όλα τα συνυπόχρεα πρόσωπα αποδεικτικό φορολογικής ενημερότητας για οποιαδήποτε αιτία. Αν δε ο υπόχρεος πουλήσει κάποιο περιουσιακό στοιχείο, το προϊόν πάει αυτόματα στην εφορία. Επίσης, δεσμεύονται στο σύνολό τους οι τραπεζικοί και επενδυτικοί λογαριασμοί των παραπάνω προσώπων κατ” ανάλογη εφαρμογή της διαδικασίας του άρθρου 14 του ν. 2523/1997.
Το ερώτημα είναι πως μπορεί να χαρακτηρισθεί μια οφειλή ως ανεπίδεκτη εισπράξεως και να έχουν προηγηθεί οι έλεγχοι που αναφέρονται στην εγκύκλιο και μετά να προκύψουν περιουσιακά στοιχεία προς πώληση ή επενδυτικοί λογαριασμοί κλπ. Είναι συνεπώς περίεργος ο πραγματικός στόχος της εγκυκλίου και ενώ μοιάζει να είναι σκληρή και δίκαιη για τους «επαγγελματίες μπαταχτσήδες», φαίνεται ότι εξυπηρετεί κάποιο άλλο σκοπό. Εκτός κι αν πρόκειται για μια ακόμη γκάφα…
Σημειωτέον ότι στην ιστοσελίδα euro2day.gr δημοσιεύεται άρθρο-καταπέλτης ειδικού στα φορολογικά, που χαρακτηρίζει τα νομοθετήματα γεμάτα παιδαριώδη λάθη και επισημαίνει: «Αυτή η κατάσταση στοιχίζει στη χώρα πολύ ακριβά. Ακόμη και στις δήθεν σκληρές διαπραγματεύσεις με τους υπαλλήλους της τρόικας, οι σύμβουλοι υποχωρούν χωρίς αντίλογο, μην έχοντας επιχειρήματα και προσωπικές γνώσεις να αντιτάξουν, αφού δυστυχώς δεν υποστηρίζονται εναλλακτικά από επαρκή και πειστικά δεδομένα.
Δεν γίνεται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρώην υπουργός Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλος, να προαναγγέλλει από το 2011 νέο φορολογικό σύστημα και να έχουμε εν έτει 2013 ένα πρόχειρο, γεμάτο λάθη και προχειρότητες, κείμενο, που το χαρακτηρίζουν μάλιστα και «σύστημα».
