Ενώ η Ελλάδα συμπληρώνει 19 συνεχή τρίμηνα αρνητικών ρυθμών μεταβολής του ΑΕΠ, το χρηματοδοτικό κενό ύψους 3,8 δισ. ευρώ, που θα προκύψει μετά τον Ιούλιο του 2014, οπότε λήγει η κοινοτική χρηματοδότηση, οδηγεί εκ των πραγμάτων σε ένα ακόμη πρόγραμμα διάσωσης και σε ένα νέο μνημόνιο. Αν και το ποσό δεν είναι μεγάλο, όπως σημειώνει η Wall Street Journal, το πρόβλημα είναι ρευστό καθώς στο τέλος της χρονιάς ο προϋπολογισμός πρέπει να βγάλει πρωτογενές πλεόνασμα, την στιγμή που η ύφεση θα είναι μεγαλύτερη από την προϋπολογισθείσα.
Έτσι, το 2014 αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων «έτος της κρίσεως» που είτε η Ελλάδα θα κολλήσει στην άμμο, είτε θα βγει από την έρημο της ύφεσης. Η κυβέρνηση θορυβήθηκε από την τριμηνιαία έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, η οποία απομυθοποίησε το success story, επισημαίνοντας ότι η κατάσταση της οικονομίας παρέμεινε κρίσιμη και πολλά προβλήματα δεν έχουν ξεπεραστεί. Για τη δόση των 4 δισ. του Ιουλίου, επισημαίνει ότι: «η τρόικα έχει επιλέξει την πίεση μέσω των χρηματοδοτήσεων αντί της προκαταβολικής εμπιστοσύνης ότι η ελληνική πλευρά θα εφαρμόσει όσα έχουν συμφωνηθεί μαζί της».
Το κόστος αυτής της τακτικής είναι τεράστιο: Οι δημόσιες επενδύσεις περικόπτονται συνεχώς , τα θεσμικά-διαρθρωτικά προβλήματα εξακολουθούν να αποτελούν απειλή για το μέλλον, το κράτος εξακολουθεί να μην ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του έναντι των προμηθευτών, ενώ ο ΕΟΠΥΥ και τα ασφαλιστικά ταμεία συσσώρευαν ελλείμματα. Η έκθεση καταλήγει τονίζοντας πως δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια «να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό με νέα μέτρα λιτότητας» και είτε θα υπάρξει πρόσθετη χρηματοδοτική συνδρομή προς την Ελλάδα από την ΕΕ, είτε η χώρα θα πρέπει μετά τον Ιούνιο του 2014 να προσφύγει στις διεθνείς αγορές.
Αν προσθέσουμε την Ελληνική Προεδρία στην ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2014, τις ευρωεκλογές τον Ιούνιο, μαζί και τις αυτοδιοικητικές, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι είναι πολύ πιθανό να γίνουν και οι εθνικές εκλογές μαζί. Γι΄ αυτό και η ένταση ανεβαίνει στο σύστημα…
