O Πολύδωρας, εκτός ΝΔ και προς άγνωστη κατεύθυνση. Η Ραχήλ Μακρή εκτός ΑΝΕΛ, με κατεύθυνση ΣΥΡΙΖΑ. Ο δρόμος προς τις κάλπες του Μαΐου είναι σίγουρο πως θα φέρει πολλές ακόμη αναταράξεις μέχρι να συγκροτηθούν οι νέοι πόλοι, οι οποίοι θα διαδεχθούν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ της Μεταπολίτευσης.
Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε μια κοινωνία που το κριτήριο για τις πολιτικές αξιολογήσεις της είναι το πώς θα ξαναγυρίσουμε εκεί που ήμασταν το 2008. Και νομίζω πως κανένας, είτε υποστηρίζει, είτε καταγγέλλει τα μνημόνια, δεν έχει το πολιτικό θάρρος να πει με παρρησία πως αυτό το ταξίδι στο χρόνο είναι απλά ανέφικτο. Ή θα βουλιάξουμε στη σημερινή στασιμότητα πίνοντας όλο το «πικρό ποτήρι» που έχουν ετοιμάσει για μας οι δανειστές μας ή θα βρούμε ένα τρόπο να κινηθούμε μπροστά και να διαμορφώσουμε μια νέα πραγματικότητα. Η οποία όμως σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι η χαρωπή καταναλωτική ανεμελιά του 2008. Αλλά και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι μια πραγματικότητα ύφεσης και απαξίωσης, επιβεβλημένη και υπαγορευμένη από το Βερολίνο.
Δεν ξέρω πόσες μεταγραφές μένει να δούμε ακόμη ή πόσους ακόμη θα μετρήσουμε να πηδούν έξω από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, καθώς πλησιάζει ο χρόνος του εκλογικού ναυαγίου. Ούτε ξέρω πόσες κινήσεις, πρωτοβουλίες, κόμματα και αποκόμματα θα χρησιμοποιηθούν ως «σωστικές λέμβοι» για τη διάσωση του πολιτικού προσωπικού. Ούτε επίσης γνωρίζω πόσοι επίδοξοι σωτήρες, με “brand name” τύπου Μαρκεζίνη ή με «αστέρια» και «κλάρες» αποστράτων, θα δοκιμάσουν την τύχη τους.
Αυτό που ξέρω είναι πως λείπουν οι σοβαρές φωνές. Οι σοβαρές φωνές που θα μιλήσουν με σοβαρό τρόπο για τη σοβαρή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα σήμερα. Αυτοί που θα βοηθήσουν τη μισή κοινωνία να ξεπεράσει το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» («οι Γερμανοί είναι φίλοι μας και φροντίζουν για το καλό μας») και την άλλη μισή, να τελειώνει με τις ψευδαισθήσεις για το άρμεγμα της παχιάς αγελάδας του κράτους. Οι σοβαρές φωνές που θα υφάνουν τον καμβά μιας σοβαρής εθνικής συνεννόησης, πριν είναι πολύ αργά.
Για αυτό και η ευχή μου, σε αυτό το τελευταίο editorial του 2013, είναι ο καινούργιος χρόνος να είναι ο χρόνος μιας σοβαρής αρχής. Και η αρχή ως γνωστόν είναι το ήμισυ του παντός!
ΥΓ: Όσες μεταγραφές κι αν γίνουν, το πρωτάθλημα παραμένει διαβρωμένο και πουλημένο. Αποφασίστε εσείς, αν η αναφορά μου αυτή είναι κυριολεκτική ή μεταφορική…
