Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, η Ελλάδα θα εορτάσει τα 200 χρόνια, από το κορυφαίο μας εθνικό ορόσημο της επανάστασης του ΄21. Μια εορτή κομβικού χαρακτήρα, που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με το ηθικό κύρος που επιβάλει η συμβολή και η σημασία της. Εξάλλου πολιτισμικά ιδρύματα, ελληνικά πανεπιστήμια, αλλά και το ίδιο το ελληνικό κράτος, προετοιμάζουν εορτές, που θα χαρίσουν ένα ξεχωριστό πανηγυρικό χρώμα στην τελετή. Και καλός βεβαίως ο εορτασμός του κορυφαίου μας εθνικού οροσήμου, αλλά από κεί και πέρα, για να αποβεί και γόνιμος, θα πρέπει να συνοδευτεί από έναν ειλικρινή μας αναστοχασμό ως έθνους, για το πια είναι η σημερινή μας κατάσταση και το που στοχεύουμε να πάμε. Η χώρα βιώνει σήμερα τον ιστορικό και κοινωνικό δυναμισμό συγκλονιστικών γεγονότων, με κορυφαίο την εθνική τραγωδία της φωτιάς, που δείχνουν εγκαυστικά, ότι πρέπει να κάνουμε ως κράτος και κοινωνία, μια ριζική επανεκκίνηση. Αν στόχος βεβαίως είναι να αποτρέψουμε στο μέλλον, αντίστοιχες τραγωδίες και περιπέτειες.
Από την άλλη η γεωστρατηγική μας λεκάνη στη Βαλκανική, μοιάζει με πυριτιδαποθήκη. Η περιοχή μας εξελίσσεται με αστρικές ταχύτητες. Οι μεταναστευτικές ροές στην γηραιά Ήπειρο, θα αυξάνονται ραγδαία και η χώρα μας εκ των πραγμάτων, θα είναι στην διακεκαυμένη ζώνη. Ακόμα ένα μείζον εθνικό μας πρόβλημα που επιμελώς το κρύβουμε από την δημόσια ατζέντα, είναι το δημογραφικό. Η στατιστική μας υπηρεσία λέει, ότι το 2050 θα είμαστε κοινωνία γερόντων και κάνεις δεν τον έχει συνειδητοποιήσει !
Αλλά ειδικά η ελληνική κοινωνία αυτή καθεαυτή, μετά από μια παρατεταμένη περίοδο εθνικών σφαλιάρων με τα μνημόνια, έχει απονευρωθεί από τα γόνιμα ηθικά της ανακλαστικά και ο πόνος και η δίνη της επιβίωσης, την κατέστησαν κυνική. Μια κοινωνία, δίχως στόχους, όραμα και προοπτική. Τα πάντα αντιμετωπίζονται επιδερμικά, εφήμερα και επιπόλαια, χωρίς καμιά έγνοια για το αύριο και τα μέλλον. Μέσα σε αυτό το οδυνηρό πηγάδι της μνημονιακής διάλυσης, απωλέσαμε την υγιή εθνική μας αυτοπεποίθηση και την υποκαταστήσαμε, με μια αρρωστημένη ρηχή εθνική έπαρση. Θεωρούμε ότι είμαστε το καλύτερο, αλλά και πιο άτυχο συνάμα έθνος, χωρίς ωστόσο να είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε έναν δημιουργικό αναστοχασμό, για το που λαθέψαμε και πως πρέπει να θωρακίσουμε θεσμικά το κράτος και τις υπηρεσίες μας, για να απαντήσουμε αποτελεσματι-κά και ουσιαστικά, στις προκλήσεις που καθημερινά μας χτυπούν την πόρτα.
Το 2021, θα αποτελέσει επίσης και ένα μεγάλο ορόσημο, για τον ελληνισμό της διασποράς, το άλλο επίσης διαλεκτό κομμάτι του λαού μας. Αλλά δεν αρκούν οι πανηγυρικοί εορτασμοί στην Μελβούρνη και την Νέα Υόρκη, με τα γνωστά ωραία φολκλορικά στοιχεία τους εύζωνες, να παρελαύνουν στις μητροπόλεις του ελληνισμού. Χρειαζόμαστε την δημιουργι-κή συνεργασία του ελληνισμού της διασποράς, με την τροφοδότηση εδώ στο κέντρο, όλου του σπουδαίου διανοητικού κεφαλαίου που διαθέτει. Η χώρα στο παρελθόν έκανε «άλμα προς τα εμπρός» – στα λόγια του πρωτόθρονου, οικουμενικού μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη – και ήκμασε πολιτισμικά και οικονομικά, όταν συνήρεσε αρμονικά το γηγενές δυναμικό, με μια οραματική ηγεσία και την στήριξη της διασποράς. Και αυτό πρέπει να κάνουμε και τώρα. Οι ελληνικές διάνοιες του εξωτερικού, πρέπει να έλθουν στην χώρα και αρμονικά να κάνουμε μια εθνική αυτοκριτική, για το τι έφταιξε μέχρι τα σήμερα, γιατί πήγαν τα πράγματα στραβά και τι ριζοτομικές – δομικές αλλαγές πρέπει να κάνουμε, για να τοποθε-τηθούμε αποτελεσματικά, απέναντι στις εξελίξεις – δημιουργικές προκλήσεις. Ατυχώς έχουμε το σύνδρομο, να θαυμάζουμε εκ του μακρώθεν τα παγκοσμίως αναγνωρισμένα ελληνικά μυαλά, αλλά να τα αντιμετωπίζουμε με συστολή και ανασφάλεια, όταν έρχονται να μας δείξουν τον ορθό δρόμο, γιατί εκσπάζουν την καθεστηκυία τάξη και τα προσωπικά μας συμφέροντα…
Χάσαμε πολύτιμο χρόνο την τελευταία δεκαετία, είτε κοιτώντας πολύ πίσω στο ένδοξο αρχαίο μας παρελθόν, για να τονώσουμε την τραυματισμένη μας εθνική ταυτότητα, είτε κοιτάζοντας πιο κοντινά, για να αξιολογήσουμε ποιος έφταιξε για την κρίση. Ήλθε η ώρα της ευθύνης, να κοιτάξουμε δημιουργικά μπροστά και να κάνουμε τις επιβαλλόμενες ρηξι-κέλευθες τομές, που θα χτίσουν την Ελλάδα του αύριο, της προόδου και της ευημερίας !
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
