Χωρίς αμφιβολία η διολίσθηση της Ελλάδας σε μισθούς των 300 ευρώ θα είναι μία εθνική ήττα, μια καταδίκη της χώρας σε ασιατοποίηση και στην διαμόρφωση ενός ευρύτερου επιχειρηματικού και οικονομικού περιβάλλοντος χώρας υποτελούς στα ξένα συμφέροντα. Μπορεί όμως να γίνει διαφορετικά; Σίγουρα «ναι». Είναι αναγκαίο να περάσουμε από την φάση των 300 ευρώ και για πόσο; Και ποιος μπορεί να εγγυηθεί οτιδήποτε;
Απάντηση: Κανείς δεν μπορεί από την τρικομματική, αλλά ούτε και από την αντιπολίτευση να εγγυηθεί οτιδήποτε, γιατί κανείς δεν τους πιστεύει για πολλούς λόγους που δεν είναι του παρόντος. Προφανώς, και το 300άρι δεν πρέπει να θεσμοθετηθεί, γιατί στην Ελλάδα αυτά μένουν. Τι μπορεί να γίνει λοιπόν;
Πρώτον, να καταλάβουμε τι είπαν στον υπουργό Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη οι εκπρόσωποι των 11 πολυεθνικών εταιρειών. Ζήτησαν να δοθεί νομοθετικά η δυνατότητα να προσλαμβάνουν νέους άνεργους με μισθούς 300 ευρώ το μήνα για μερική απασχόληση 4 ωρών την ημέρα. Τι σημαίνει αυτό; 4 ώρες Χ 5 ημέρες=20 ώρες δουλειά τη βδομάδα, ήτοι 80 ώρες τη βδομάδα. Αυτό σημαίνει 3,75 ευρώ την ώρα ή 15 ευρώ τη μέρα για 4ωρη εργασία.
Τριακόσια ευρώ το μήνα για μισή δουλειά, είναι 600 για πλήρη απασχόληση, δηλαδή, όσο είναι τώρα. Τι θα σήμαιναν όμως τα 300 ευρώ για ένα πατέρα που έχει το παιδί του να κοιτάζει το ταβάνι και να έχει στο ground zero την αυτοεκτίμησή του; Σημαίνει ότι πρώτον το παιδί δεν μένει στο σπίτι και πάει δουλειά, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ψυχική του ισορροπία. Δεύτερον, σημαίνει ότι έχει τα ναύλα του, τον καφέ και την τυρόπιτα, και δύο αυτοχρηματοδοτούμενες μικροεξόδους το μήνα. Που σημαίνει μεγάλη ανάσα για το ούτως ή άλλως διαλυμένο νοικοκυριό από την επιδρομή των φόρων και των δανείων.
“Μα αυτό είναι σκλαβιά!” θα μπορούσε να αναφωνίσει κάποιος. Βεβαίως και είναι, αλλά είναι ταυτόχρονα και μια ανάσα, μια είσοδος του νέου στη ζωή (οι εναλλακτικές είναι η κατάθλιψη, τα ναρκωτικά, το έγκλημα ή τα καλάσνικοφ).
Πρόταση: Η νομική ρύθμιση που ζητούν οι 11 πολυεθνικές μπορεί να γίνει με μια διάταξη που θα ισχύσει για 18 + 6 μήνες, με ρήτρα αυτόματης κατάργησής της. Προϋπόθεση για να περάσει η διάταξη είναι να υπάρξει νομική δέσμευση των εταιρειών: α) να μην απολύσουν κανένα από τους κανονικούς εργαζόμενους με μεγάλα πρόστιμα σε περίπτωση καταστρατήγησης και β) να προσλάβουν 100.000 τουλάχιστον νέους για 18+6 μήνες. Η ρύθμιση να είναι δυνατότητα και όχι κατάργηση του υφιστάμενου κατώτατου μισθού. Μια τέτοια ρύθμιση ίσως να είχε νόημα…
