Γράφει ο Σπύρος Μπόικος
Την άρση της απαγόρευσης της θανατικής ποινής διέταξε ο πρωθυπουργός του Πακιστάν Ναουάζ Σαρίφ, προκειμένου να προχωρήσουν οι εκτελέσεις 500 κατάδικων για τρόμοκρατία τις επόμενες εβδομάδες. Οι εφέσεις που είχαν ασκήσει οι 500 απορρίφθηκαν από τον πρόεδρο της χώρας.
Τις εκτελέσεις ανακοίνωσε την Κυριακή ο υπουργός εσωτερικών του Πακιστάν Τσάουντρι Νισάρ Αλί Χάν ο οποίος υποστήριξε ότι “πρόκειται να εκτελεστούν μόνο οι τρομοκράτες των οποίων οι αιτήσεις χάριτος έχουν απορριφθεί από τον πρόεδρο της χώρας Μαμνούν Χουσεΐν.
Η άρση της απαγόρευσης της θανατικής ποινής ήρθε μετά από την επίθεση της προηγούμενης εβδομάδας σε σχολείο της πόλης Πεσαβάρ, η οποία κόστισε τη ζωή σε 149 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων 133 παιδιά. Ο υπουργός εσωτερικών πάντως υποστήριξε ότι η απόφαση του πρωθυπουργού δεν αποτελεί απάντηση στην επίθεση και ότι είχε ληφθεί πριν λάβουν χώρα τα γεγονότα στην Πεσαβάρ.
Αφ’ ότου ανακοινώθηκε η απόφαση του πρωθυπουργού η αστυνομία, ο στρατός και παραστρατιωτικές ομάδες έχουν αναπτυχθεί σε όλη τη χώρα ενώ τα αεροδρόμια και οι φυλακές βρίσκονται σε συναγερμό, καθώς οι εκτελέσεις έχουν ήδη ξεκινήσει και ο στρατός έχει εντατικοποιήσει τις επιθέσεις του εναντίον των ταλιμπάν στις βορειοδυτικές περιοχές της χώρας.
Το Πακιστάν, το οποίο συνορεύει στα βόρειοδυτικά με το Αφγανιστάν, αποτελεί εδώ και χρόνια στόχο των ταλιμπάν οι οποίοι περνούν τα σύνορα για να αποφύγουν τις επιθέσεις των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, ενώ οι Αμερικανοί έχουν πραγματοποιήσει αρκετές επιθέσεις εναντίων στελεχών των ταλιμπάν σε πακιστανικό έδαφος, τόσο με μη επανδρωμένα αεροσκάφη όσο και με αποστολές των ειδικών δυνάμεων, όπως στην περίπτωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Το Πακιστάν θεωρείται πολύ σημαντικό στον πόλεμο εναντίον των Ταλιμπάν, καθώς ενδεχόμενη κυριαρχία τους στην ασιατική χώρα θα τους ισχυροποιούσε αρκετά, δεδομένου ότι το Πακιστάν είναι πυρηνική δύναμη.
Η απόφαση του πακιστανού πρωθυπουργού έχει σηκώσει θύελλα αντιδράσεων από διεθνής οργανισμούς, οι οποίοι βλέπουν την επαναφορά της θανατικής ποινής ως μια ακραία κίνηση πολιτικής εκδίκησης, στην βάση μιας πολύ ελαστικής ερμηνείας του αντιτρομοκρατικού νόμου, η οποία οδηγεί στην αγχόνη και αρκετούς αθώους.
