Γράφει ο Δημήτρης Σούλτας
Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να καταλάβω πώς παράγεται “αφελληνισμός” από την πρόταση για κατάργηση των Θρησκευτικών (μάλιστα η πρόταση Ρεπούση, από την οποία ξεκίνησε όλος αυτός ο “διάλογος”, δεν μιλάει για κατάργηση, αλλά για αλλαγή προσανατολισμού του μαθήματος). Ανεξάρτητα από το ποιος έφερε στο προσκήνιο το θέμα (αυτό είναι δευτερεύον) υπάρχουν μερικά ερωτήματα, τα οποία κάποιοι αποφεύγουν επιμελώς να απαντήσουν:
Ο Χριστιανισμός είναι οικουμενική θρησκεία ή ελληνική; Είναι Έλληνες οι πρωτόπλαστοι, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Νώε, ο Ιώβ, η Σάρα κλπ κλπ. Διδάσκουν εθνικό φρόνιμα οι πρωταγωνιστές της Παλαιάς Διαθήκης ή πρόκειται για την Εβραϊκή παράδοση, που αποτέλεσε τη σκυτάλη για την Καινή Διαθήκη και την ίδρυση του Χριστιανισμού; Και πώς ενώ μιλάμε για την εβραϊκή παράδοση, αυτοί οι περίφημοι εβραιοσιωνιστές έχουν φαγωθεί να αφαιρεθεί από τα ελληνικά σχολεία η παράδοση τους; Έχουν πάθει Αλτσχάιμερ;
Είναι στο σύνολο τους Έλληνες οι μάρτυρες και οι άγιοι της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, που το περιεχόμενο της διδασκαλίας τους ήταν το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων ή δίδασκαν την οικουμενικότητα της θρησκείας τους; Μαρτύρησαν υπερασπιζόμενοι την ελληνική τους ταυτότητα ή την πίστη τους;
Το επιχείρημα δε ότι οι έλληνες μαθητές δεν θα μαθαίνουν τη συμβολή της Εκκλησίας στους εθνικούς αγώνες είναι έωλο και δείχνει ότι αυτοί που το ισχυρίζονται πρέπει να είχαν μείνει μεταξεταστέοι στα Θρησκευτικά. Η συμβολή της Εκκλησίας, των αρματωλών, των κλεφτών, των καραβοκύρηδων ή των ξένων στην Ελληνική Επανάσταση ή σε άλλες ιστορικές στιγμές δεν διδάσκεται στο μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά της Ιστορίας. Το μάθημα των Θρησκευτικών διδάσκει (κατηχεί για την ακρίβεια) το δόγμα.
Πολύ φοβάμαι ότι οι ένθερμοι υποστηρικτές της διδασκαλίας των Θρησκευτικών (με τη μορφή που έχει σήμερα) δεν έχουν διαβάσει παρά ελάχιστες σελίδες από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη (τα SOS ενδεχομένως), ενώ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν άνετα αιρετικοί, αφού διαστρέφουν το μήνυμα της θρησκείας, της οποίας δηλώνουν πιστοί, από οικουμενικό σε εθνοκεντρικό.
