Ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει ψυχίατρο, σύμφωνα με…. επικοινωνιολόγο του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Βενιζέλος γιουχάρεται άγρια σε εκδήλωση όπου οι συγκεντρωμένοι φωνάζουν “Γιώργο γερά να πέσει η Δεξιά”. Μέσα σε αυτή την «ωραία ατμόσφαιρα», το ΠΑΣΟΚ γιορτάζει τα τεσσαρακοστά γενέθλιά του, επιμένοντας να υπάρχει ανάμεσά μας ως ένα κόμμα – ζόμπι.
Το ΠΑΣΟΚ αυτοκτόνησε πολιτικά όταν ο Γιώργος Παπανδρέου βγήκε από το Καστελόριζο να μας πει τα… νέα. Ο Βενιζέλος έδωσε απλά τη χαριστική βολή. Σε κάθε περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ έχει πεθάνει οριστικά και αμετάκλητα. Απλώς, συντηρείται στη φορμόλη της εξουσίας Σαμαρά μόνο και μόνο για να μοιράζονται καρέκλες κι αξιώματα τα εναπομείναντα στελέχη του. Ορισμένα δε εξ αυτών, επιμένουν να φαντασιώνονται ακόμη και σήμερα τον εαυτό τους σε ρόλο Ιησού Χριστού που μπορεί να αναστήσει το νεκρό ΠΑΣΟΚ όταν έρθει η ώρα τους.
Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με μια παρωδία θρίλερ, σαν κι αυτές που βλέπουμε σε κινηματογραφικές ταινίες του τύπου τα «ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα». Μόνο που η «αίθουσα προβολής» είναι άδεια, καθώς το κοινό έχει γυρίσει εδώ και καιρό την πλάτη του κι έχει πάει…. ΣΥΡΙΖΑ.
Καταλαβαίνω ασφαλώς τη δυσκολία να αποδεχθούν τον θάνατο του ΠΑΣΟΚ άνθρωποι οι οποίοι ταυτίστηκαν απόλυτα μαζί του. Διότι το ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε απλά ένα κόμμα. Υπήρξε τρόπος ζωής. Από τα γκομενικά τους μέχρι τις καριέρες τους και τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, όλα περνούσαν μέσα από το ΠΑΣΟΚ.
Ωστόσο, αν είχαν έστω και την ελάχιστη πολιτική αξιοπρέπεια θα έπρεπε αντί για γιορτές και πανηγύρια να κάνουν μια σεμνή κηδεία και να μας αδειάσουν τη γωνιά. Το ΠΑΣΟΚ ανήκει πλέον στην αρμοδιότητα των ιστορικών του μέλλοντος που θα καταγράψουν με την ψυχραιμία που δίνει η χρονική απόσταση το τι προσέφερε αλλά και το τι κατέστρεψε. Όλα τα υπόλοιπα είναι δείγματα αναξιοπρέπειας κι αμοραλισμού.
Ζωή σε μας.
ΥΓ1: Παιδιά, τι λέει η Ντίσνευλαντ; Ωραία;
ΥΓ2: Ο Σταύρος ο Σαγιονάρας τι κάνει; Δεν θα τιμηθεί σε καμιά εκδήλωση ως νέος σωτήρας της … «κεντροαριστεράς»;
