Μαθαίνω πως οι σχέσεις του Υπουργού Ανάπτυξης και Μεταφορών Κώστα Χατζηδάκη με το ευρύτερο Μαξίμου περιγράφονται παραστατικότερα με τη χρήση όρων του μετεωρολογικού δελτίου των ημερών, τουτέστιν συννεφιά και καταιγίδες, ενώ στην κορυφή χιονίζει κανονικά.
Εδώ που τα λέμε, καλοκαίρι δεν είδε ποτέ αυτή η σχέση. Πάντα υπήρχε μια επιφύλαξη και μια καχυποψία. Ζητήματα όπως η ισχνή απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ, ο καλπασμός της ακρίβειας και το «σημείο μηδέν» στη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας, δεν υπήρξαν «προϊόντα» απλά και μόνον της οξυδερκούς δημοσιογραφικής παρατήρησης των τεκταινομένων. Ενίοτε βοηθούσαν και οι «διαρροές».
Τα πράγματα χειροτέρεψαν εσχάτως, με αφορμή τις τοποθετήσεις διοικήσεων στις ΔΕΚΟ που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του κ. Χατζηδάκη. Ο Υπουργός τήρησε τα συμφωνηθέντα ως προς το ένα σκέλος. Δηλαδή ανακοίνωσε επίσημα τους «μητσοτακικούς», όπως ο Γιάννης Οικονόμου που ανέλαβε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΟΣΥ (λεωφορεία και τρόλεϊ) και ο Νίκος Παπαθανάσης τις σταθερές τροχιές και μετά….σιωπή. Άρχισαν και τα σχόλια για τους πολιτευτές που βολεύονται και εύλογα αντιλαμβάνεται κανείς πως γίνεται μια μάχη παρασκηνίου.
Οφείλουμε εδώ να σημειώσουμε πως μεταξύ των διοικήσεων που δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη είναι και αυτή για ΔΕΚΟ που οδεύει προς ιδιωτικοποίηση, θεωρούμενη μάλιστα ως ένα από τα «φιλέτα». Λογικό λοιπόν το μεγάλο ενδιαφέρον για το ποιος θα έχει το «πάνω χέρι» στο δρομολόγιο που θα ακολουθηθεί από δω και πέρα.
Θα επικρατήσουν οι επιλογές του πρωθυπουργού όπως εκφράζονται διά του Υπουργού Επικρατείας Δημήτρη Σταμάτη ή θα πάμε σε κάτι που θα μοιάζει με σύγκρουση σε «αφύλακτη διάβαση»;
