Ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης βοηθούν στην προστασία των κοραλλιογενών υφάλων αναπτύσσοντας ένα νέο σύστημα κατασκευασμένο από ασβεστόλιθο.
Η διατήρηση των κοραλλιογενών υφάλων είναι πιο επιτακτική ανάγκη από ποτέ, με την αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών και την κλιματική αλλαγή να απειλούν τα θαλάσσια οικοσυστήματα. H Taryn Foster, θαλάσσια βιολόγος από τα νησιά Abrolhos, 40 μίλια από τις ακτές της Δυτικής Αυστραλίας, δοκιμάζει μία νέα τεχνολογία που θα μπορούσε να αναζωογονήσει τους εναπομείναντες υφάλους συγκριτικά πιο γρήγορα.
Τα κοράλλια είναι ζώα που ονομάζονται πολύποδες και βρίσκονται κυρίως σε τροπικά νερά. Αυτοί οι πολύποδες με μαλακό σώμα δημιουργούν τελικά σκληρά εξωτερικά κελύφη απορροφώντας ανθρακικό ασβέστιο από τον ωκεανό.
Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα κελύφη συσσωρεύονται για να διαμορφώσουν τελικά τη βάση των σημερινών κοραλλιογενών υφάλων, οι οποίο καλύπτουν μόνο περίπου το 0,2% του θαλάσσιου πυθμένα, αλλά παρέχουν ενδιαίτημα σε περισσότερο από το 1/4 των θαλάσσιων όντων.
Ο ωκεανός που γίνεται πιο ζεστός και όξινος επηρεάζει τα κοράλλια, τα οποία αρχίζουν να γίνονται λευκά και είναι πιο ευάλωτα σε ασθένειες και θάνατο.
Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Δίκτυο Παρακολούθησης Κοραλλιών, είναι πιθανό η θάλασσα να έχει απώλειες μεταξύ 70% και 90% των κοραλλιογενών υφάλων του κόσμου εάν η θερμοκρασία του νερού αυξηθεί στους 1,5 βαθμούς Κελσίου, ενώ εκτιμάται ότι οι ύφαλοι θα μπορούσαν να εξαφανιστούν εντελώς μέχρι το 2070.
Οι κοινές πρακτικές για την αποκατάσταση των υφάλων συνήθως περιλαμβάνουν τη μεταφύτευση μικροσκοπικών κοραλλιών που καλλιεργούνται σε φυτώρια σε κατεστραμμένους υφάλους, σύμφωνα με το BBC. Αυτή η διαδικασία μπορεί να είναι κουραστική και δαπανηρή.
Η Φόστερ δημιούργησε την εταιρεία Coral Maker, η οποία, σε συνεργασία με την Autodesk, μια εταιρεία λογισμικού μηχανικής, ανέπτυξε μία νέα τεχνολογία για τη διάσωση των πολύποδων.
Συγκεκριμένα σχεδίασε επίπεδες βάσεις από ασβεστόλιθο που φέρει κοιλότητες. Η διαδικασία περιλαμβάνει την εισαγωγή θραυσμάτων κοραλλιών στις υποδοχές. Στη συνέχεια αυτές οι βάσεις τοποθετούνται από δύτες στο βυθό της θάλασσας.
Ειδικά ρομπότ (cobots) που χρησιμοποιούν τεχνητή νοημοσύνη εκπαιδεύτηκαν για να κολλάνε τα θραύσματα των κοραλλιών σε πώματα και στη συνέχεια να τα εισάγουν στις υποδοχές της βάσης.
Παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο όπου οι ειδικοί εξηγούν τη διαδικασία αποκατάστασης:
Ο Nic Carey, επικεφαλής ερευνητής στο Autodesk, δήλωσε στο BBC: «Κάθε κομμάτι κοραλλιού είναι διαφορετικό, ακόμη και μέσα στο ίδιο είδος, επομένως τα ρομπότ πρέπει να αναγνωρίζουν θραύσματα κοραλλιών και πώς να τα χειρίζονται».
«Έχουμε αναπτύξει πολλά διαφορετικά πρωτότυπα των κοραλλιογενών σκελετών μας. Και το έχουμε δοκιμάσει επίσης σε τέσσερα διαφορετικά είδη» είπε η Foster. Φαίνεται ότι τα είδη αναπτύσσονται καλά και τα αποτελέσματα ήταν θετικά στην έρευνα μέχρι στιγμής.
Η Foster σημείωσε επίσης ότι οι καλουπωμένες βάσεις μπορούν να παραχθούν μαζικά σε λογική τιμή και δεν είναι πολύπλοκο για τους δύτες να τις τοποθετήσουν.
Ωστόσο, η πρόκληση είναι να αποτραπεί η ζημιά που προκαλείται από το υγρό και αλμυρό περιβάλλον του ωκεανού στα κοράλλια και στα ηλεκτρονικά που τοποθετούνται σε αυτά. «Για να επιτρέψουμε στους κοραλλιογενείς υφάλους να επιβιώσουν απαιτείται μια σημαντική επένδυση χρόνου, χρήματος και ανθρώπινου κεφαλαίου», λέει η Cathie Page, επιστήμονας του Ινστιτούτου Θαλάσσιων Επιστημών της Αυστραλίας (AIMS) και καταλήγει: «Προσπαθούμε να λύσουμε ένα από τα πιο περίπλοκα οικολογικά προβλήματα στον πλανήτη».
Πηγή: Interesting Engineering
