Στον σκοτεινό και λασπώδη βυθό του ποταμού Derwent στην Τασμανία, ζει ένα σπάνιο είδος ψαριού που «περπατάει». Το ροζ ψάρι (spotted handfish) το οποίο κινείται χρησιμοποιώντας τα θωρακικά του πτερύγια που μοιάζουν με ανθρώπινα χέρια, παραμονεύει στον σκοτεινό βυθό, έτοιμο να αρπάξει το θήραμά του.
Το ψάρι αυτό είναι δύσκολο να εντοπιστεί και ακόμη πιο δύσκολο να φωτογραφηθεί εξαιτίας του κρεμ χρώματός του που το βοηθά να καμουφλαριστεί στον αμμώδη βυθό του ποταμού. Επιπλέον, το είδος αυτό απειλείται με εξαφάνιση με τους επιστήμονες να εκτιμούν ότι έχουν απομείνει λιγότερα από 3.000 χερόψαρα στη φύση. Ωστόσο, ο Γάλλος φωτογράφος Νικολά Ρεμί, ήταν αποφασισμένος να εντοπίσει και να φωτογραφίσει το σπάνιο αυτό ψάρι. Το 2022, ταξίδεψε από τη βάση του στο Σίδνεϊ στην πιο ψυχρή πολιτεία της Αυστραλίας και βούτηξε στα νερά του κρύου ποταμού Derwent. Μια ώρα μετά, ο Ρεμί εντόπισε το ψάρι, το οποίο όμως εξαφανίστηκε όταν άστραψε φλας της φωτογραφικής μηχανής. Το μόνο που κατάφερε να απαθανατίσει ο φωτογράφος ήταν ένα σύννεφο λάσπης. Ο Ρεμί συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να τελειοποιήσει την τεχνική του και έτσι αποφάσισε να περάσει τρεις μέρες και συνολικά εννέα ώρες στο ποτάμι.
Αφού υιοθέτησε μια ειδική τεχνική κολύμβησης ώστε να μην ανακατεύει τη λάσπη με τα βατραχοπέδιλά του και χρησιμοποίησε ένα διαφορετικό είδος φωτός, ο Ρεμί κατάφερε τελικά να το απαθανατίσει. Η φωτογραφία του κέρδισε την πρώτη θέση στην κατηγορία ψυχρού νερού στον διαγωνισμό Ocean Art 2022 του Underwater Photography Guide.
Ο Ρεμί ελπίζει ότι οι φωτογραφίες του θα βοηθήσουν να αναδειχθεί αυτό το σπάνιο είδος για το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν – και ενδιαφέρονται – ελάχιστα.
Οι προσπάθειες για τη διατήρηση του είδους αυτού και των απειλούμενων συγγενών του, του κόκκινου χερόψαρου και του χερόψαρου Ziebell, συνεχίζονται. Η Εθνική Ομάδα Ανάκτησης Χερόψαρων σχεδιάζει να προστατέψει και τα τρία είδη, τα οποία απαντώνται στα ύδατα της νοτιοανατολικής Αυστραλίας. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι έχουν απομείνει μόνο 100 ενήλικα κόκκινα χερόψαρα, ενώ το χερόψαρο Ziebell εντοπίστηκε τελευταία φορά στη φύση το 2007.
«Η χαμηλή ικανότητα διασποράς, το μικρό μέγεθος του πληθυσμού και η σχετικά χαμηλή αναπαραγωγική τους απόδοση τα καθιστούν ευάλωτα σε περιβαλλοντικές διαταραχές», δήλωσε στο CNN η Τζεμάινα Στιούαρτ-Σμιθ, πρόεδρος της Εθνικής Ομάδας Ανάκαμψης Χερόψαρων, η οποία ανέφερε την απώλεια ενδιαιτημάτων, τη ρύπανση και την αστική ανάπτυξη ως κύριες απειλές. Επιπλέον, τα χερόψαρα δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν τα ωκεάνια ρεύματα για να μεταφερθούν μακριά από υποβαθμισμένες περιοχές, πρόσθεσε.
Οι προσπάθειες προστασίας τους περιλαμβάνουν την παρακολούθηση των πληθυσμών και των τριών ειδών, την αποκατάσταση του φυσικού τους περιβάλλοντος, την απομάκρυνση χωροκατακτητικών ειδών και τη συνεργασία με ενυδρεία για τη δημιουργία προγραμμάτων αναπαραγωγής σε αιχμαλωσία. Στον ποταμό Derwent, η ομάδα έχει δημιουργήσει τεχνητό βιότοπο για να ενθαρρύνει την αναπαραγωγή του χερόψαρου, κάτι που έχει ήδη δείξει ελπιδοφόρα αποτελέσματα στη σταθεροποίηση των πληθυσμών.
Αλλά ενώ έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος, η κατάσταση εξακολουθεί να είναι επείγουσα και η επιστημονική ομάδα χρειάζεται μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση και πόρους, τόνισε η Στιούαρτ-Σμιθ. Η ερευνήτρια ελπίζει ότι το πρόσφατο σχέδιο δράσης της αυστραλιανής κυβέρνησης το οποίο στοχεύει στην αποτροπή νέων εξαφανίσεων, θα βοηθήσει, καθώς το κόκκινο χερόψαρο βρίσκεται στη λίστα με τα 110 είδη που απειλούνται άμεσα.
Η ευαισθητοποίηση του κοινού είναι επίσης ζωτικής σημασίας για τις προσπάθειες διατήρησης, σημείωσε η επιστήμονας.
«Αποτυπώνοντας και κοινοποιώντας όμορφες εικόνες σπάνια παρατηρούμενων ειδών, οι υποβρύχιοι φωτογράφοι μπορούν να διαδραματίσουν έναν σημαντικό ρόλο, ευαισθητοποιώντας τους ανθρώπους που μπορεί να αγνοούν τη δεινή θέση στην οποία βρίσκονται αυτά τα είδη και τα εύθραυστα ενδιαιτήματα στα οποία κατοικούν», δήλωσε στο CNN ο Μαρκ Στρίκλαντ, Αμερικανός φωτογράφος και κριτής του διαγωνισμού φωτογραφίας Ocean Art 2022.
