Γράφει η Χρυσάνθη Πασσά*
Επηρεασμένη από το κλίμα των ημερών και τον εορτασμό του Πάσχα, μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ αν τελικά δίνουμε στην αγάπη τη σημασία που πρέπει. Αφενός αναρωτιέμαι αν εμείς οι ψυχολόγοι μιλάμε γι αυτή όσο θα έπρεπε και αφετέρου διαβάζω για το πόσο έχει διχαστεί η επιστημονική κοινότητα εξετάζοντας το αν είναι ένα βιολογικό ή πολιτιστικό φαινόμενο.
Ενώ η αγάπη συχνά θεωρείται ως ένα από τα βασικά ανθρώπινα συναισθήματα όπως ο θυμός, υπάρχει και η άποψη ότι είναι ένα πολιτιστικό φαινόμενο που οφείλεται εν μέρει στις κοινωνικές πιέσεις και προσδοκίες. Ο ψυχολόγος και συγγραφέας Lawrence Casler έχει δηλώσει: “δεν πιστεύω με τίποτα ότι η αγάπη είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης”. Αν η αγάπη ήταν μια καθαρά πολιτιστική εφεύρεση θα μπορούσε να εξηγηθεί λογικά το γιατί δεν καλλιεργείται σε κάποιους πολιτισμούς. Ωστόσο, οι ανθρωπολόγοι υποστηρίζουν ότι έρευνες αποδεικνύουν πως η αγάπη είναι ένα καθολικό συναίσθημα.
Βέβαια, κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο να την ορίζει. Συχνά αυτά που περιμένουμε από τους άλλους δείχνουν τον τρόπο που βιώσαμε την αγάπη μέσα στην οικογένεια μας. Μπορεί κάποιες φορές να δείχνει και σημάδια για το πως εισπράτταμε τη σχέση μεταξύ των γονέων μας. Για να μπορέσουμε λοιπόν να γίνουμε αποδέκτες του τι μας δίνει ο άλλος, θα πρέπει πρώτα να καταλάβουμε ότι το έχει βιώσει διαφορετικά από εμάς. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι οι περισσότερες συγκρούσεις μεταξύ των 2 φύλων οφείλονται στο ότι δεν μπορεί ο ένας να καλύψει τα συναισθηματικά κενά του άλλου. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ακόμα και την αγάπη, που φαίνεται σε όλους μας ένα συναίσθημα τόσο απλό στο να το εξηγήσουμε και τόσο σύνθετο στο να το νιώσουμε, δεν την ορίζουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο.
Το πιο εύκολο πράγμα είναι να πείτε σε κάποιον “σ’αγαπώ”. Το πιο δύσκολο όμως είναι να βρείτε τον τρόπο να δείξετε στον άλλο το βάθος των συναισθημάτων σας. Για να είστε σε θέση να δώσετε, αλλά και να βιώσετε την ουσιαστική αγάπη είναι καλό να έχετε την κατάλληλη ψυχολογία. Άλλωστε η αγάπη είναι συναίσθημα, αλλά και συμπεριφορά. Μας κάνει πιο πρόθυμους στο να προσπαθήσουμε για το καλό των ανθρώπων γύρω μας. Δίνοντας και παίρνοντας αγάπη νιώθουμε πιο ολοκληρωμένοι, ότι αξίζουμε παραπάνω. Και μην ξεχνάτε, είναι ένα συναίσθημα που μόνο θετικές αλλαγές μπορεί να φέρει στον εσωτερικό μας κόσμο.
*Η Χρυσάνθη Πασσά είναι ψυχολόγος.
