Γράφει η Φλωρεντία Κουλαμπά
Σε όλη την διάρκεια της εβδομάδας επικρατούσαν ιδιαίτερα ισχυροί άνεμοι αλλά ταυτόχρονα μεταβλητοί σε διεύθυνση, αφού επηρεαζόταν από τις έντονες ηλεκτρικές καταιγίδες που μαίνονταν συνέχεια στην περιοχή. Το χειμωνιάτικο τοπίο ήρθαν να ολοκληρώσουν οι χαμηλές θερμοκρασίες. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό…!
Οι δύσκολες καιρικές συνθήκες έφταναν συχνά, ανθρώπους και μηχανές, στα όρια τους! Οι συμμετοχές δημιουργούσαν εκείνο το επίπεδο ανταγωνισμού όπου, μετά το αρχικό και αναμενόμενο συναίσθημα του φόβου, η αδρεναλίνη πλημμύριζε τις φλέβες μου και η αγωνία για το «GO» γινόταν ανυπόφορη!!
Ζημιές στο υλικό και συχνοί τραυματισμοί – αρκετές φορές σοβαροί – δεν ήταν αρκετοί για να αποθαρρύνουν κανέναν! Η άψογη διοργάνωση τόσο αγωνιστικά όσο και οργανωτικά με πολλά φουσκωτά με γιατρούς που παρείχαν τη βοήθεια τους προσέφερε την απαιτούμενη εκείνη ασφάλεια σε όλους και απομάκρυνε κάθε ψήγμα ανασφάλειας!
Την πρώτη ημέρα των αγώνων, έγινε μια μόνο ιστιοδρομία αφού μετά το πέρας της, για λόγους ασφαλείας τα σκάφη γύρισαν στο λιμάνι αφού ξεκίνησε ένα πολύ δυνατό μπουρίνι.
Την δεύτερη ημέρα, ήταν η ημέρα του μεγάλου αγώνα ανοικτής θαλάσσης, μήκους 130 μιλίων. Τα πληρώματα αντιμετώπισαν ένα μεγάλο εύρος συνθηκών από μπουνάτσα μέχρι καταιγίδες με έντονη βροχόπτωση/χαλαζόπτωση και πολύ αέρα. Χαρακτηριστικό ήταν ότι τις πρώτες 12 ώρες του αγώνα, τα πληρώματα είχαν κάνει περίπου μόνο τα 30 από τα 130 ναυτικά μίλια του αγώνα. Αργότερα, μέσα στην νύχτα, λόγω καταιγίδων στη γύρω περιοχή, τα σκάφη έκαναν αρκετή πρόοδο με αέρα από διάφορες διευθύνσεις, μέχρι το ξημέρωμα που και πάλι υπήρχε σταμάτημα. Τότε, μια πολύ δυνατή μπόρα χτύπησε τον στόλο και ο αέρας δυνάμωσε πολύ βοηθώντας τα σκάφη να ξεκινήσουν και πάλι μέσα σε καταρρακτώδη βροχή, κεραυνούς και χαλάζι. Έφυγα και με ένα κύμα 4 μέτρα που γύρισε το σκάφος και με πήρε η φόρα , κοπανήθηκα και έπεσα σχεδόν η μισή έξω απ το σκάφος …. ευτυχώς κρατήθηκα και με άρπαξε κι ο πλωριός απ το άλλο χέρι κι ανέβηκα. Αλλιώς… στα κύματα της Αδριατικής θα ‘ήμουν…
Το απόγευμα της δεύτερης ημέρας του αγώνα, είχαν τερματίσει όλα τα πληρώματα μέσα από μια διαδικασία που είχε ελέγξει τις γνώσεις και την εμπειρία τους σε κάθε δυνατή συνθήκη. Την τέταρτη ημέρα των αγώνων, δεν πραγματοποιήθηκαν ιστιοδρομίες αφού ποτέ δεν έστρωσε ο αέρας. Την Πέμπτη ημέρα, η επιτροπή έφερε την ώρα εκκίνησης 2 ώρες πριν, και κατάφερε έτσι να βγάλει 2 ιστιοδρομίες αφού και πάλι, μετά την δεύτερη ιστιοδρομία της ημέρας, ξεκίνησε έντονη βροχή που περιόρισε την ορατότητα και χάλασε τον αέρα. Την τελευταία ημέρα της διοργάνωσης, και πάλι η πρώτη εκκίνηση ήταν 2 ώρες νωρίτερα. Οι συνθήκες ήταν ιδιαίτερα δύσκολες με άνεμο σταθερά πάνω από 25 μίλια και κύμα. Την Τρίτη φύγαμε στις 11 το πρωί με λίγο αέρα, προς το απόγευμα έπεσε στο μηδέν (ήλιος και ζέστη) το βράδυ αντίστοιχα!
Μας βρίσκει το ξημέρωμα στις 6 με τρελό αέρα και χαλάζι που πόναγε το κεφάλι μου , μετά αρχίζει η θύελλα και συνεχίζεται με καταιγίδα ως τις 3 το μεσημέρι. Τερματίσαμε στις 6 το απόγευμα της Τετάρτης με νορμάλ συνθήκες, δεν μπορούσαμε ούτε να φάμε … 30 ώρες !!!!
Υ.Γ. 1 Μέσα από όλη αυτή την διαδικασία, το Ελληνικό σκάφος, ήρθε 22ο στην γενική κατάταξη και 4ο στην κατηγορία των Corinthian (μη επαγγελματίες) που τα τελευταία χρόνια έχει ολοένα και μεγαλύτερο συναγωνισμό. Η 22η θέση, σε ένα πρωτάθλημα μεταξύ των μεγαλύτερων ονομάτων του παγκόσμιου επαγγελματικού ιστιοπλοϊκού στερεώματος και η 4η σε μια δύσκολη και γεμάτη προκλήσεις κατηγορία, θεωρούνται περισσότερο από ικανοποιητικές για τους περσινούς πανευρωπαϊκούς πρωταθλητές.
Υ.Γ.2 Ένα θέμα που απασχόλησε ιδιαίτερα στα παρασκήνια ήταν οι συνεχείς καλές επιδόσεις των μεγάλων σκαφών, ακόμα και σε κούρσες που αποδεδειγμένα δεν είχαν τρέξει σωστά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ στα παγκόσμια πρωταθλήματα λίγα χρόνια πριν, υπήρχε ξεχωριστή κατηγορία για τα σκάφη από κάποιο βαθμό ικανότητας και κάτω (πολύ γρήγορα σκάφη), τώρα, η κατηγορία τους έχει συγχωνευτεί με την μεσαία φτιάχνοντας μια γενική κατηγορία «class A». Σε αυτή, υπάρχει μια έντονη συγκέντρωση σκαφών γύρω στα 40 πόδια με αποτέλεσμα τα λιγοστά μεγάλα, να ξεμπλέκουν εύκολα, να κάνουν άνετα τον αγώνα τους χωρίς να τα ενοχλεί κανείς και τελικά να έχουν σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων σκαφών. Σαν αποτέλεσμα, παγκόσμιος πρωταθλητής για το 2013 στέφθηκε το σκάφος Hurakan, ένα TP52, ακολουθούμενο από άλλα δυο TP52, το Aniene στην δεύτερη θέση και το Enfant Terible στην τρίτη.
Υ.Γ.3 Το πλήρωμα της ομάδας του Booker αποτελούσαν οι: Καμπουρίδης Σίμος, Δεληγιάννης Δημήτρης, Τσαρούχης Άκης, Δούρος Πάνος, Σιαράβας Γιώργος, Σινούρης Νίκος, Περικλής Λιβάς, Παπαπαναγιώτου Μαρίνα, Κουλαμπά Φλωρεντία, Αγγελόπουλος Κυριάκος και Τσιγκούλης Γιώργος.
