Οι μυστικές συμφωνίες και τα άτυπα καρτέλ, η ολιγοπωλιακή διάρθρωση της ελληνικής αγοράς, αλλά και οι φόροι, οι πολεοδομικοί περιορισμοί στις προδιαγραφές κτηρίων που εμποδίζουν την πλήρη εκμετάλλευση των αποθηκευτικών χώρων και λοιπά, η γραφειοκρατία επιτρέπουν στις πολυεθνικές και όχι μόνο την διατήρηση υψηλών περιθωρίων κέρδους παρά την ύφεση. Με αυτό τον τρόπο, περάσαμε από την ακρίβεια της ευμάρειας της περιόδου 2004-2009, στην ακρίβεια της φτώχειας από το 2010 και μετά…
Το υπουργείο Ανάπτυξης διαπιστώνει ότι 8 από τα 10 βασικά προϊόντα που αγοράζει το ελληνικό νοικοκυριό, είναι κατά μέσο όρο 30% ακριβότερα από τις τιμές που πωλούνται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με το «Έθνος» το υπουργείο ετοιμάζει παρεμβάσεις στην αγορά με στόχο το προσεχές δίμηνο οι τιμές σε 100 τουλάχιστον προϊόντα που καθημερινά μπαίνουν στα ελληνικά σπίτια, από τρόφιμα και είδη ατομικής περιποίησης έως απορρυπαντικά, χαρτικά κ.λπ. να μειωθούν κατά 30%. Τα καπέλα και ενίοτε τα σομπρέρο εντοπίζονται στα εξής είδη: Καφές, ρύζια, μαγιονέζες, πατατάκια, δημητριακά πρωινού, είδη τύπου μερέντα, γάλατα, τυριά, γιαούρτι, αναψυκτικά, αλεύρι, κίτρινα τυριά, αλλά και αποσμητικά, κρέμες χεριών, αφροντούς, οδοντόκρεμες, σερβιέτες, ξυριστικές μηχανές κ.λ.π
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι πολυεθνικοί όμιλοι θεωρούν την Ελλάδα αγορά δεύτερης κατηγορίας, με συνέπεια στα ράφια των ελληνικών καταστημάτων καταλήγουν χαμηλότερης ποιότητας αγαθά. Σχετικό ρεπορτάζ της «Καθημερινής» επεσήμανε ότι εταιρείες με δίκτυα καταστημάτων λιανικής, προμηθεύονται επώνυμα προϊόντα γνωστών πολυεθνικών ομίλων από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Ιταλία, καθότι η προμήθεια από αυτές τις χώρες γίνεται σε χαμηλότερη τιμή σε σχέση με την αγορά στην Ελλάδα. Τα προϊόντα αυτά, β΄ διαλογής, παρουσιάζονται στην ελληνική αγορά, ως φθηνότερα συγκριτικά με τα ανταγωνιστικά αγαθά.
Έρευνα του Ινστιτούτου Εμπορίου και Υπηρεσίων (ΙΝΕΜΥ) της ΕΣΕΕ διαπιστώνει 4 αιτίες για την ακρίβεια που μαστίζει την ελληνική αγορά:
1. Οι ρήτρες απαγόρευσης παράλληλων εισαγωγών που επιβάλλουν στους λιανέμπορους οι πολυεθνικές αλλά και η αύξηση των μεταφορικών.
2. Οι ενδοομιλικές συναλλαγές πολυεθνικών, μέσα από τις οποίες φουσκώνουν τις τιμές αλλά και το κόστος προκειμένου να αποφεύγουν τη φορολογία στην Ελλάδα.
3. Οι υψηλοί συντελεστές του 23% ΦΠΑ.
4. Οι ανατιμήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ.
Το κεντρικό πρόβλημα είναι η παρεμπόδιση από την γραφειοκρατία και τις πολυεθνικές που ελέγχουν τα δίκτυα διανομής στο να μπουν νέες επιχειρήσεις στην αγορά. Με δυο λόγια παρεμποδίζεται ο ανταγωνισμός και η κυβέρνηση μετά από τρία μνημόνια εξακολουθεί να ομφαλοσκοπεί και να μελετάει…
