Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Παίζουμε πάλι με τις ημερομηνίες. Θα κλείσει η αξιολόγηση έως τις 20 Μαρτίου; Να κλείσει πλήρως, με μέτρα και αντίμετρα δηλαδή, θα είναι θαύμα. Μήπως σπάσει στα δύο, ώστε να κλείσει πρώτα το σκέλος των προαπαιτούμενων της αξιολόγησης και μετά συζητήσουμε για το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό μονοπάτι; Κανείς δεν μπορεί να δώσει με απόλυτη σαφήνεια απαντήσεις, γιατί τα πράγματα είναι εξαιρετικά ρευστά και μια χώρα επιμένει να παρακολουθεί αποχαυνωμένη έναν ακόμα γύρω “σκληρών διαπραγματεύσεων” με τους θεσμούς.
Κάπως έτσι περνά ο χρόνος μας στον ευλογημένο τόπο που λέγεται Ελλάδα. Κλωτσάμε το τενεκεδάκι λίγο παρακάτω, ο ορίζοντας για μια συμφωνία μετατοπίζεται λίγο ακόμα προς τα εμπρός και η χώρα παραμένει σε εκκρεμότητα. Μέχρι τότε, τα κυβερνητικά στελέχη έχουν άπλετο χρόνο να πανηγυρίζουν για τη συμφωνία που πέτυχαν στο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου.
Πλέον όμως κανείς δεν τους πιστεύει. Νομίζει ο κ. Τσίπρας ότι επειδή η ΝΔ έχει κάνει αναμενόμενη κοιλιά, ο ίδιος έχει ξαναγίνει αυτός που ήταν και έχει αποκαταστήσει το προφίλ του. Δεν έχει καταλάβει ούτε ο ίδιος ούτε οι συνεργάτες τους τη ζημιά που έχει υποστεί η αξιοπιστία τους. Συνέβη σε όλους τους άλλους μνημονιακούς πρωθυπουργούς, οι οποίοι επέβαλαν δύσκολα μέτρα και περικοπές, μειώνοντας λίγο ακόμα το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών. Ο κ. Τσίπρας δεν έχει κάνει κάτι διαφορετικό. Εδώ και δύο χρόνια επιτίθεται και αυτός με τη σειρά του στο διαθέσιμο εισόδημα πολλών πολιτών της χώρας.
Κάπως έτσι, το ακυβέρνητο καράβι της Ελλάδας περιμένει πως θα έρθει η ανάκαμψη. Πώς θα έρθει όμως; Με υπεροφορολογημένες επιχειρήσεις; Με ιδιώτες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις φορολογικές ασφαλιστικές τους εισφορές; Με επενδύσεις που δεν έρχονται από πουθενά; Με τράπεζες που δεν δίνουν κανέναν πόρο στην πραγματική οικονομία; Ανάπτυξη με τον αυτόματο δεν έχει προκύψει από πουθενά και ποτέ, όσο και αν σφίξει κανείς το ζωνάρι, όσο πλεόνασμα και αν εμφανίσουν τα δημόσια οικονομικά.
Η κεραμίδα της ΕΛΣΤΑΤ που έπεσε στο κεφάλι του πρωθυπουργού την ώρα που ήθελε να μιλήσει στο υπουργικό για τη δίκαιη ανάπτυξη αποδεικνύει ακριβώς αυτό. Αν η κυβέρνηση δεν θέλει να μάθει ή να ακούσει κάποιες ανεξάρτητες φωνές, είναι πρόβλημά της. Δυστυχώς όμως είναι και πρόβλημά μας. Και, όσο το παιχνίδι με τον χρόνο συνεχίζεται, τόσο τα νούμερα θα είναι δυσάρεστα για τα κυβερνητικά ώτα.
Το σενάριο της επανάληψης του 2015 το τρέμει ήδη η αγορά. Ας μην κάνει το λάθος ο κ. Τσίπρας να νομίσει πως οι πολίτες έχουν αντοχή και για άλλους ηρωισμούς αυτό το καλοκαίρι.
