Πριν από λίγες μέρες ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Δημήτρης Παπαδημητρίου παρουσίασε τους βασικούς άξονες του προγράμματος με τίτλο «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021». Στόχος του προγράμματος είναι η ανάκτηση μέρους του 25% του ΑΕΠ που χάθηκε στην κρίση και των σχεδόν κατά 50% μειωμένων μισθών, συντάξεων, τιμών ακινήτων κλπ., ώστε να είναι κοινωνικά και πολιτικά αποδεκτή, επομένως και βιώσιμη η ανάπτυξη της χώρας.
Γράφει ο Γιάννης Κουτρουμπής
Πιο συγκεκριμένα, οι κεντρικοί στόχοι της Αναπτυξιακής Στρατηγικής είναι η αύξηση της απασχόλησης και η μετατόπιση του μοντέλου της οικονομίας προς την κατεύθυνση της παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας, με βασικούς άξονες τους εξής:
• Μείωση της ανεργίας κατά 10% μέχρι το 2021 με τη δημιουργία 500.000 νέων θέσεων εργασίας μέσω προγράμματος εγγυημένης απασχόλησης για ανέργους, κόστους 1,5% του ΑΕΠ, με το κράτος στον ρόλο του «εργοδότη ύστατης καταφυγής».
• Σε ό,τι αφορά τη δανειακή ενίσχυση των επιχειρήσεων προβλέπεται α) η χορήγηση μικροδανείων ύψους 5.000-20.000 ευρώ για την ανάπτυξη πολύ μικρών επιχειρήσεων και την προετοιμασία τους για να συγκεντρώσουν κεφάλαια, β) η παροχή ειδικών επενδυτικών δανείων, είτε με τη μορφή δανείων με συμμέτοχη στα κέρδη, είτε με τη μορφή μετατρέψιμων ομολογιακών δανείων, γ) η δημιουργία Ταμείου Εγγυήσεων, το οποίο θα επιταχύνει τη διαδικασία δανειοδότησης και θα κινητοποιήσει το τραπεζικό σύστημα, δ) η δημιουργία ξεχωριστών προϊόντων ασφάλισης των εξαγωγών και στήριξης των εξαγωγών.
• Οργάνωση και χρηματοδότηση της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας και δημιουργία πλαισίου συνεργασίας της με τον δημόσιο τομέα.
• Αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας και των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) ως μοχλού για την υλοποίηση έργων αναπτυξιακού χαρακτήρα.
Ειδικότερα σε ότι αφορά την ανεργία, οι βασικές πολιτικές περιλαμβάνουν α) την ενεργοποίηση ενός προγράμματος εγγυημένης απασχόλησης για ανέργους με στόχο την παράγωγη δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών, με το κράτος να λειτουργεί ως «εργοδότης έσχατης καταφυγής» και β) την επιστράτευση πόρων, με την υιοθέτηση νέων οργανωσιακών δυνατοτήτων που θα συμπεριλαμβάνουν το κράτος, τον ιδιωτικό τομέα αλλά και τον κοινωνικό τομέα της οικονομίας, ώστε να προκληθεί αύξηση των επενδύσεων και της απασχόλησης.
Τέλος, σύμφωνα με την πρώτη πρόταση, την οποία ανέπτυξε ο διακεκριμένος μελετητής του Levy Institute Χάιμαν Μίνσκι, το κράτος αναλαμβάνει την ευθύνη για την παροχή αμειβομένων θέσεων εργασίας προβλέψιμης διάρκειας και ενός προκαθορισμένου κατώτατου μισθού σε έργα που έχουν επιλεγεί με σκοπό να αποφέρουν δημόσιο όφελος.
