Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τον «Νονό» χωρίς τον Al Pacino. Η υποτιμημένη ερμηνεία του ως Michael Corleone, ο οποίος έγινε ένας αξιοσέβαστος ήρωας πολέμου παρά τη διεφθαρμένη οικογένειά του, περνά σχεδόν απαρατήρητη στην πρώτη ώρα της ταινίας – μέχρι που επιτέλους αναδύεται, παίρνοντας σταδιακά τον έλεγχο της εγκληματικής επιχείρησης Corleone και της ταινίας μαζί της .
Αλλά δεν θα υπήρχε και ο Al Pacino χωρίς τον «Νονό». Ο ηθοποιός ήταν ένα ανερχόμενο αστέρι του κινηματογράφου της Νέας Υόρκης με έναν μόνο κινηματογραφικό ρόλο, στο δράμα ναρκωτικών του 1971 “The Panic in Needle Park”, όταν ο Francis Ford Coppola πάλεψε γι’ αυτόν, ενάντια στις επιθυμίες της Paramount Pictures, για να παίξει τον μηρυκαστικό πρίγκιπα του έπους του. Ακολούθησαν σημαντικοί κινηματογραφικοί ρόλοι μισού αιώνα, συμπεριλαμβανομένων δύο ακόμη στροφών ως Michael Corleone στο «The Godfather Part II» και στο «Part III».
Το «The Godfather» έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη στις 15 Μαρτίου 1972 και 50 χρόνια αργότερα, μπορείτε να φανταστείτε όλους τους λόγους που ο Pacino δεν θα ήθελε να μιλήσει πια γι’ αυτό. Ίσως να ντρέπεται ή να ενοχλείται για το πώς αυτή η ερμηνεία, από την αρχή της κινηματογραφικής του καριέρας, εξακολουθεί να κυριαρχεί στο βιογραφικό του. Αλλά σε μια τηλεφωνική συνέντευξη πρόσφατα, ο Pacino , τώρα 81 ετών, ήταν αρκετά φιλοσοφημένος, ακόμη και ιδιότροπος, σχετικά με τη συζήτηση για την ταινία. Παραμένει ένθερμος θαυμαστής της ταινίας και των έργων που ο Coppola και οι συμπρωταγωνιστές του έκαναν για να τον υποστηρίξουν, και εξακολουθεί να έχει δέος για το πώς του χάρισε μόνος του την καριέρα του.
«Είμαι εδώ γιατί έκανα το «The Godfather»», είπε ο Pacino, είπε μιλώντας από το σπίτι του στο Λος Άντζελες. «Για έναν ηθοποιό, αυτό είναι σαν να κερδίζεις το λαχείο. Όταν πρόκειται για αυτό, δεν είχα τίποτα άλλο να κάνω παρά να παίξω τον ρόλο».
To πιο σημαντικό κομμάτι της συνέντευξης όμως παραμένει όταν ερωτήθηκε: “Αισθάνεστε άνετα τώρα με τους επαίνους που λάβατε — και συνεχίζετε να λαμβάνετε — για την ερμηνεία σας στο «The Godfather»;”
«Ω ναι. Με τιμά βαθιά. Πραγματικά. Είναι ένα έργο στο οποίο ήμουν τόσο τυχερός να συμμετέχω. Αλλά μου πήρε μια ζωή για να το αποδεχτώ και να προχωρήσω. Δεν είναι σαν να έπαιζα τον Σούπερμαν.»
